Marzec 2024

 

PROPOZYCJE ĆWICZEŃ ROZWIJAJĄCYCH

U DZIECI:

I. SPOSTRZEGAWCZOŚĆ WZROKOWĄ

1.Zabawy z figurami geometrycznymi:

-obwodzenie palcem kształtów, obrysowywanie, kopiowanie, kolorowanie figur geometrycznych,

-kreślenie figur w powietrzu,

-rysowanie po śladach(kropkach, kreskach) figur,

-mozaika geometryczna-układanki z figur,

-układanie i odwzorowywanie ciągów według wzoru i z pamięci.

2.Ćwiczenia na materiale obrazkowym:

-układanie obrazka z części według identycznego wzoru np.puzzle,

-układanie obrazka z części z pamięci po dokonanej uprzednio obserwacji wzoru,

-domino obrazkowe,

-dobieranie par jednakowych obrazków i dopasowywanie ich do siebie,

-wyszukiwanie różnic na obrazkach, np. „czym się różnią”, „co przybyło na obrazku”,

-wyszukiwanie identyczności na obrazkach np. „wskaż dwie takie same rękawiczki”,

„pokaż dwa takie same grzyby”,

-rozpoznawanie obrazków opisywanych słownie,

-śledzenie linii, labirynty.

3.Wykonywanie prac według wzoru:

-budowanie z klocków konstrukcyjnych,

-układanie wzorów z patyczków np. z zapałek,

-uzupełnianie brakujących elementów w rysunkach.

II. SPOSTRZEGAWCZOŚĆ SŁUCHOWĄ

1.Rozpoznawanie i naśladowanie dźwięków wydawanych przez:

-zwierzęta domowe i leśne,

-pojazdy mechaniczne.

2.Rozpoznawanie dźwięków z otoczenia(z zakrytymi oczami)wydawanych przez różne przedmioty:

-dźwięków darcia papieru, szelestu, szumu wody, pocierania, stukania w różne przedmioty,

-dźwięków ze słoików wypełnionych do 1/3 wysokości piaskiem, monetami, drobnymi gwoździami, fasolą, kamykami.

3.Odtwarzanie struktur rytmicznych:

-wystukiwanie, wytupywanie, wyklaskiwanie przez dziecko podanego rytmu,

-wygrywanie rytmu na dowolnym instrumencie perkusyjnym z równoczesnym śpiewem piosenki.

III. ORIENTACJĘ PRZESTRZENNĄ

1.Rozumienie i posługiwanie się pojęciami:

-na, pod, z tyłu, z przodu, z boku, wysoko, nisko, w przód, w tył, do góry, w dół, między, wyżej, niżej, daleko, blisko itd. Np.zabawa „Posadź misia …”przed lalką, pod krzesłem, bliżej, dalej itd. „Połóż kredkę…”nad kartką, pod kartką, obok kartki itd.

2.Różnicowanie prawej i lewej strony:

-na sobie,

-na innych.

IV. SPRAWNOŚĆ MANUALNĄ

1.Ćwiczenia rozmachowe:

-zamalowywanie farbami dużych płaszczyzn(kartony, gazety, kartki)

2.Ćwiczenia małych ruchów ręki:

-rysowanie, kolorowanie obrazków, malowanie palcami, pędzlem, pęczkiem waty, pałeczkami kosmetycznymi lepienie z plasteliny, masy solnej, wydzieranie z papieru kolorowego, naklejanie gotowych elementów, posługiwanie się klejem, nawlekanie koralików, przewlekanie sznurków przez otworki w tekturkach, wycinanie z papieru po linii prostej, stemplowanie-tworzenie kompozycji.

 

styczeń 2024

Bezpieczne ferie - bezpieczna zima

Zasady:

1. Na sankach jeździmy przodem, w bezpiecznej odległości od innych i z dala od jezdni.
2. Na łyżwach jeździmy w wyznaczonych miejscach i na lodowiskach.
3. Ubieramy się odpowiednio do pogody. Najlepiej na cebulkę.
4. Podczas rzucania śnieżkami, celujemy poniżej twarzy.
5. Pamiętamy o ciepłych napojach.
6. Jemy zdrowe, pełnowartościowe posiłki.
7. Uważamy na zwisające sople.
8. Pamiętamy o akcesoriach odblaskowych do odzieży.
9. Podczas ferii trzymamy się blisko rodziców i opiekunów.
10. Pomagamy zwierzętom przetrwać zimę.
11. Kiedy źle się czujemy, zostajemy w domu.

Bezpieczne zabawy i aktywności na świeżym powietrzu

Dzieciom w zimowych zabawach powinni towarzyszyć dorośli opiekunowie. Pamiętajmy, aby do aktywności na świeżym powietrzu wybrać bezpieczne, najlepiej specjalnie przeznaczone do tego miejsca. Wystrzegajmy się zjeżdżania na sankach w pobliżu dróg i nie przywiązujmy ich do samochodu czy ciągnika rolniczego. Miejmy na uwadze, że organizowanie kuligu na drogach publicznych jest nie tylko niezgodne z przepisami, ale przede wszystkim niebezpieczne dla jego uczestników.

Ważne jest, by rodzice i opiekunowie zwracali uwagę na bezpieczeństwo dzieci wybierających się na spacer – zwłaszcza w warunkach ograniczonej widoczności. Warto przypomnieć o podstawowych zasadach poruszania się na drogach oraz wyposażyć najmłodszych w elementy odblaskowe.

Polecane serwisy internetowe

Podczas planowania bezpiecznego zimowego odpoczynku można skorzystać z takich serwisów internetowych przygotowanych przez służby i instytucje publiczne:

1. Serwis www.bezpiecznyautobus.gov.pl – wpisując numer rejestracyjny pojazdu, rodzice otrzymują bezpłatną informację o tym, czy autokar, który zawiezie dziecko na wakacje, posiada aktualne badania techniczne oraz polisę ubezpieczeniową.

2. Informacje o systemie powiadamiania ratunkowego na stronie Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji. Przypominamy, że 112 to bezpłatny, dostępny na terenie całej Unii Europejskiej numer alarmowy – zarówno dla telefonów stacjonarnych, jak i komórkowych. Pamiętajmy, że zgłoszenie pod numer alarmowy 112 można wybrać także w telefonie nieposiadającym karty SIM.

3. Informacje dla podróżujących przygotowane przez polskie placówki dyplomatyczne przy współpracy z Ministerstwem Spraw Zagranicznych. W profilach poszczególnych krajów znajdują się wytyczne lub ostrzeżenia dla podróżujących.

4. Rejestracja wyjazdu za granicę przez bezpłatny serwis „Odyseusz”. Dzięki niej służby konsularne wiedzą o pobycie jednostki na terenie danego państwa. W razie konieczności mogą one skontaktować się z podróżującymi albo zapewnić potrzebną pomoc. Planując wyjazd zagraniczny, pamiętajmy, by zaopatrzyć się w adresy oraz numery telefonów dyżurnych do polskich placówek dyplomatycznych i konsularnych. Takie wytyczne obowiązują przede wszystkim organizatorów wypoczynku, kierowników wycieczek, wychowawców i opiekunów dzieci i młodzieży.

 

grudzień 2023

Znaczenie ruchu dla rozwoju dziecka.

Dziecko w wieku przedszkolnym, znajduje się w fazie uczenia się ruchu. Jest to faza, w której główne zadania i kierunki działania zmierzają do opanowania podstawowych, użytecznych form ruchu, gromadzenia jak najwięcej doświadczeń ruchowych i kształtowania cech motorycznych.

 

ZACZENIE RUCHU DLA ROZWOJU DZIECKA

Dziecko w wieku przedszkolnym, znajduje się w fazie uczenia się ruchu. Jest to faza, w której główne zadania i kierunki działania zmierzają do opanowania podstawowych, użytecznych form ruchu, gromadzenia jak najwięcej doświadczeń ruchowych i kształtowania cech motorycznych.  Z obserwacji wynika, że postęp cywilizacji technicznej przyczynia się do eliminowania wysiłku fizycznego, co prowadzi do dysfunkcji układu ruchowego, niedoćwiczenia, a także rodzi różnego rodzaju choroby cywilizacyjnej i wynaturzenia organizmu człowieka. Trzeba temu przeciwdziałać i już na etapie przedszkolnym intensyfikować wysiłek fizyczny na zajęciach. Dużą rolę odgrywają różnego rodzaju przybory. Stosowanie ich urozmaica i ożywia zajęcia, zwiększa aktywność dzieci, wyzwala inicjatywę i pomysłowość w tworzeniu własnych zadań ruchowych.
Wychowanie fizyczne ma przygotować dzieci do życia, to jest pomóc w adaptacji organizmu do coraz bardziej zmieniających się warunków (hałas, napięcie nerwowe, zatrucie powietrza, nagłe zmiany klimatyczne, coraz większe wymagania, itp.). Ćwiczenia ruchowe pozytywnie wpływają na harmonijny rozwój dziecka, kształtują psychomotorykę, charakter, cechy społeczne oraz estetykę ruchu.

Wychowanie fizyczne spełnia cztery podstawowe funkcje, do których zaliczamy:
- stymulację, to jest pobudzanie procesów rozwojowych,
- adaptację, to jest przystosowanie organizmu dziecka do życia, do wysiłku fizycznego i zmiennych warunków otoczenia,
- kompensację, to jest przeciwdziałanie niepożądanym zjawiskom rozwojowym,
- korektywę, to jest likwidowanie niepożądanych zjawisk rozwojowych w razie ich zaistnienia.

Ruch jako czynnik stymulujący.

Czynniki pobudzające rozwój organizmu można podzielić na biologiczne (naturalne) i społeczne. Do pierwszej grupy czynników zaliczamy: powietrze, wodę, słońce, pożywienie i ruch fizyczny. Drugą grupę czynników stanowią: warunki ekonomiczne, poziom świadomości rodziców oraz zwyczaje, tradycje i wzory ruchowe domowego środowiska.
Głównym czynnikiem biologicznym stymulującym rozwój i sprawność fizyczną osobnika jest ruch ponieważ wzmacnia organizm dziecka, kształtuje i usprawnia wszystkie jego układy głównie układ nerwowy, wegetatywny i dokrewny. Jest stymulatorem życia psychicznego: odświeża umysł i staje się ważnym środkiem życia moralnego, estetycznego i społecznego.
Podczas zajęć ruchowych, dziecko gromadzi wrażenia i spostrzeżenia, wzbogaca zasób własnych doświadczeń, wyobrażeń, pojęć, kształci pamięć, uwagę, myślenie.
Ćwicząc w grupie podporządkowuje się ogółowi, wdraża do słuchania, przystosowuje się do przyjętych norm współżycia, kształtuje swój charakter, uczucia i wolę.

Ruch jako czynnik adaptacyjny.

Dobre przystosowanie do życia, to dziecko zdrowe i radosne, odporne na zachorowania, sprawne fizycznie, wyposażone w nawyki i umiejętności, mające zaufanie do własnych sił, zdolne do pokonywania różnych trudności.
Czynną formą adaptacji jest tak zwane hartowanie, które polega na podwyższaniu granic tolerancji na bodźce ze środowiska ( np. na zimno), psychiczne i fizyczne.
Zajęcia wychowania fizycznego stanowią okazję adaptacji do środowiska społecznego. Postawa społeczna dziecka kształtuje się najlepiej poprzez działanie w grupie, przez ćwiczenia z partnerem, stosowanie współzawodnictwa w grupie i walki sportowej, poprzez zabawy i gry niwelując jego egocentryzm.

Ruch jako czynnik kompensacyjny.

Dziecko w wieku przedszkolnym potrzebuje dla swojego prawidłowego rozwoju przynajmniej 3 – 4 godzin ruchu dziennie. Dopiero po takiej dawce bilans jest wyrównany. Tymczasem organizacja życia przedszkolnego i szkolnego zmierza coraz bardziej ku zajęciom obciążającym władze psychiczne, intelektualne ze szkodą dla rozwoju somatycznego i motorycznego. Także w domu zainteresowane jest zabawkami, grami, oglądaniem telewizji. Okazuje się, że zajęcia ruchowe schodzą na plan dalszy.
W tej sytuacji ważna jest rola przedszkola i szkoły w wyrównywaniu bilansu bodźców na młody organizm, poprzez organizowanie zabaw ruchowych, ćwiczeń porannych, zabaw i gier, spacerów, wycieczek i różnego rodzaju imprez uwzględniających ruch i wysiłek fizyczny.

Ruch jako czynnik korektywny.

Zajęcia korekcyjne sprowadzają się do zabiegów terapeutycznych, w których dziecko powinno brać czynny, świadomy udział. Taka konieczność występuje tam, gdzie kompensacja jako środek działań profilaktycznych okazała się mało skuteczna. Zabiegi korektywne powinny być wykonywane przez nauczycieli posiadających dodatkowe kwalifikacje w tym zakresie. Jakakolwiek dbałość o zdrowie i harmonijny rozwój somatyczny, sprawność i zaradność ruchową jest specyficznym celem wychowania fizycznego, to jednak musimy wciąż pamiętać i o tym, że ciało ludzkie powinno być tylko punktem wyjścia, natomiast generalnym celem jest rozwój pełnej osobowości człowieka.  Atmosfera zajęć wychowania fizycznego powinna być pogodna, przyjazna nacechowana wyrozumiałością, co nie wyklucza stosowania w razie potrzeby wyraźnych momentów dyscyplinujących i porządkujących. Podczas zajęć ruchowych powinno podkreślać się aspekty wychowawcze oraz ukazywać dzieciom różnorodne korzyści, jakie daje im aktywność ruchowa i dbałość o zdrowie swoje i innych.

Literatura:
Wlaźnik Kazimiera: „Wychowanie fizyczne w przedszkolu”. Przewodnik dla nauczyciela.

 

wrzesień 2023

Rozwój 5-latka

Jak powinien przebiegać prawidłowy rozwój fizyczny dziecka w 5. roku życia? Najbardziej typowe umiejętności to: wysoki poziom koordynacji ruchowej, duża ruchliwość, spacerowanie po równoważni, bieganie, skakanie, wspinanie się na drabinki, huśtanie się na huśtawce, wykonywanie skomplikowanych ćwiczeń gimnastycznych, podejmowanie prób jazdy na łyżwach lub wrotkach, jeżdżenie na rowerze z czterema lub dwoma kołami, odbijanie i łapanie piłek, samodzielne ubieranie i rozbieranie, rozpinanie suwaka i zapinanie guzików, wiązanie butów, a także brak kłopotów z wykonywaniem prostych czynności higienicznych. Widać więc, że pięciolatek może mieć spory problem z usiedzeniem w jednym miejscu przez dłuższy czas (przejawia się to chociażby częstym zmienianiem pozycji).

 

A co z rozwojem intelektualnym dziecka, które ma pięć lat? Co maluch powinien wtedy umieć? Na tej liście najczęściej wymienia się: wysoką ciekawość poznawczą, głód wiedzy, dociekliwość, wyraźne i zrozumiałe wysławianie się, ciągłe zadawanie niejednokrotnie trudnych pytań, budowanie coraz bardziej złożonych zdań, wykazywanie zainteresowania nauką czytania i pisania, znajomość około 2000 słów, umiejętność opowiadania krótszych i dłuższych historii, zdolność zapamiętywania adresów i numerów telefonów, chęć przebywania w gronie rówieśników, rozróżnianie dobra od zła, pokazywanie silnej potrzeby niezależności, troskliwe podejście do innych osób, chęć współpracy z innymi, a także coraz lepsze panowanie nad emocjami.

Jak wspierać rozwój dziecka w 5. roku życia?

Jak spędzać czas z pięciolatkiem, aby zagwarantować mu doskonałą rozrywkę, a przy okazji stymulować jego rozwój? W pierwszej kolejności zalecane jest stawianie na wszelkie aktywności fizyczne oraz wymagające precyzji prace zręcznościowe. Dziecko, które ma 5 lat, na pewno zainteresują zajęcia sportowe, spacery na świeżym powietrzu, gry zespołowe, czy nieskomplikowane układy taneczne. Wiele radości przyniesie także rozbudzające wyobraźnię rysowanie, malowanie, wycinanie, wyklejanie, czy lepienie z plasteliny lub masy solnej. Każdorazowo należy pamiętać, żeby dopasowywać rodzaj zabawy do zainteresowań, potrzeb, predyspozycji i nastroju malucha. Należy też pamiętać, że pięciolatek lubi różnorodność i zmienność, więc eksperymentować i szukać nowych pomysłów.

 

Kodeks dla rodziców – Pierwsza pomoc przedmedyczna.
Mamo, tato jestem jeszcze mały(a), ale mogę wam pomóc w sytuacji wypadku. 
 

Dlatego też proszę Was o to, abyście:
1. Przygotowali mi listę podstawowych informacji (imię, nazwisko, adres, numery telefonów alarmowych, numery telefonów do Was) i powiesili ją w widocznym miejscu. Pomóżcie mi utrwalić te informacje.
2. Pomogli mi w nabywaniu prawidłowych nawyków: przechodźcie na zielonym świetle, po pasach, myjcie ręce przed każdym posiłkiem, zawsze zapinajcie pasy, nie zbliżajcie się do obcych zwierząt. Patrzę na Was i uczę się od Was.
3. Podczas opatrywania moich ran opisywali mi to, co robicie – dzięki temu zapamiętuję nazwy potrzebnych przedmiotów oraz utrwalam sobie, co należy robić.
4. Nauczyli mnie korzystania z telefonu. Poćwiczmy rozmowę np. ze szpitalem, z policją, żebym wiedział, co wtedy powiedzieć. Niech telefon będzie zawsze w tym samym miejscu.
5. Umieścili podstawową apteczkę w zasięgu moich rąk. Woda utleniona, plaster, gaza – gdy obetrę sobie kolana, będę już wiedział, gdzie szukać pomocy.
6. Pochowali wszelkie niebezpieczne substancje. Powiedzcie mi, co mogę robić sam (np. przyklejenie plastra), a do czego potrzebuję Waszej pomocy (np. zażywanie lekarstw).
7. Rozmawiali ze mną o ewentualnych skutkach moich zachowań. Same zakazy nie nauczą mnie niczego, bo nie będę wiedział, dlaczego nie mogę/nie powinienem czegoś robić.
8. Zachowali spokój w sytuacji niebezpiecznej. Dzięki temu i ja będę spokojny.
9. Przypominali mi o prawidłowym zachowaniu na boisku, w przedszkolu, w domu. Ja to wiem, ale często zapominam.
10. Co jakiś czas powtarzali ze mną ćwiczenia z zakresu udzielenia pierwszej pomocy, których nauczyłem się w przedszkolu. Dzięki temu nie zapomnę, jak pomóc komuś w sytuacji nagłego wypadku, a i Wy utrwalicie sobie zasady pierwszej pomocy przedmedycznej.

 

 

Rozmowy z dziećmi

Rozmawianie z dziećmi wymaga uwagi i odpowiedniego podejścia, aby stworzyć warunki sprzyjające rozwijaniu komunikacji. Oto kilka wskazówek dotyczących rozmów z dziećmi w tym wieku:

• Bądź cierpliwy i zainteresowany: Pamiętaj, że rozmowa z małym dzieckiem może wymagać czasu i cierpliwości. Bądź obecny i skupiony na tym, co mówi. Okazuj zainteresowanie tym, co dziecko ma do powiedzenia, nawet jeśli wydaje się to banalne lub nieistotne. To pokaże mu, że jego myśli i emocje są ważne.
• Stawiaj otwarte pytania: Zamiast pytań wymagających jednoznacznych odpowiedzi, stawiaj pytania otwarte, które zachęcają do rozwinięcia myśli. Na przykład zamiast zapytać: "Czy masz dzisiaj dobry dzień w przedszkolu?", możesz spytać: "Co dzisiaj robiłeś w przedszkolu?". To pozwoli dziecku opowiedzieć więcej i rozwinąć swoje zdolności komunikacyjne.
• Słuchaj aktywnie: Gdy dziecko mówi, bądź uważny i słuchaj uważnie. Odpowiadaj na to, co mówi, okazując zrozumienie i zainteresowanie. Możesz potwierdzać, że rozumiesz, kiwnąć głową, uśmiechnąć się lub zadawać pytania dotyczące tego, co mówi.
• Wykorzystaj codzienne sytuacje: Wykorzystuj codzienne sytuacje, takie jak posiłki, prace domowe czy spacery, do rozmów z dzieckiem. Możesz pytać o to, co zauważyło na spacerze, co lubi jeść lub o co prosi podczas posiłku. To tworzy okazje do naturalnej i spontanicznej rozmowy.
• Baw się w słowa: Wprowadź zabawę słowną, np. rymowanki, łamańce, zagadki lub gry słowne. To nie tylko rozwija umiejętność komunikacji, ale także uczy kreatywności i myślenia logicznego.
• Daj czas na odpowiedź: Pamiętaj, że dzieci w tym wieku potrzebują czasu na przetworzenie i sformułowanie odpowiedzi. Daj dziecku chwilę na zastanowienie się przed udzieleniem odpowiedzi. Unikaj pośpiechu i pozwól mu wyrazić swoje myśli.
• Bądź wzorcem: Twoje zachowanie i sposób rozmawiania mają duże znaczenie. Bądź uprzejmy, wyrażaj się jasno i używaj prostego języka. Pokaż, że słuchasz i szanujesz to, co dziecko ma do powiedzenia.

 

Rozmowy z czterolatkami i pięciolatkami mogą być zabawne i pełne odkryć. Pamiętaj, że kluczem do udanej rozmowy jest tworzenie przyjaznego i wspierającego środowiska, w którym dziecko czuje się swobodnie i akceptowane.

 

 

Czemu warto czytać dzieciom?

 

Czytanie dzieciom ma wiele korzyści i odgrywa istotną rolę w ich rozwoju. Oto kilka powodów, dlaczego warto czytać dzieciom:

 

• Rozwój językowy: Czytanie pomaga wzbogacać słownictwo dziecka, uczy prawidłowego formułowania myśli i budowy zdań. Regularne głośne czytanie wpływa na rozwój umiejętności słuchowych i mowy, a także pomaga dziecku zrozumieć strukturę języka.
• Rozwój wyobraźni i kreatywności: Książki pobudzają wyobraźnię dzieci, umożliwiając im wizualizację historii, postaci i miejsc. Dzieci mogą tworzyć swoje własne obrazy i interpretacje, co rozwija ich kreatywność i umiejętność abstrakcyjnego myślenia.
• Rozwój emocjonalny: Czytanie książek dostarcza dzieciom możliwości identyfikowania się z bohaterami i odkrywania różnych emocji. Pozwala im lepiej zrozumieć i wyrażać własne uczucia, a także rozwija empatię i zrozumienie dla innych ludzi.
• Poszerzanie wiedzy: Książki dla dzieci zawierają różnorodne tematy, które pozwalają dziecku zdobywać nową wiedzę o świecie. Mogą poznawać zwierzęta, rośliny, miejsca, a także ważne pojęcia abstrakcyjne, takie jak miłość, przyjaźń czy współczucie.
• Kreowanie pozytywnych wzorców: Postacie z książek mogą stanowić wzorce zachowań dla dzieci. Dobór odpowiednich książek pozwala im zidentyfikować się z pozytywnymi bohaterami, którzy prezentują wartościowe cechy i zachowania.
• Budowanie więzi emocjonalnej: Czytanie to wspaniała okazja do spędzania czasu z dzieckiem i budowania więzi emocjonalnej. Dzieci często czerpią radość i poczucie bezpieczeństwa z czytania z rodzicami, nauczycielami lub opiekunami.
• Wprowadzenie do literatury i czytelnictwa: Czytanie w młodym wieku rozwija zainteresowanie literaturą i stwarza podstawy dla dalszej przyjemności z czytania w przyszłości. Dziecko, które doświadcza pozytywnych doświadczeń związanych z książkami, ma większe szanse stać się aktywnym czytelnikiem.

 

Pamiętajmy, że czytanie dzieciom powinno być dostosowane do ich wieku i zainteresowań. Dobrej jakości książki i regularne sesje czytelnicze mogą mieć pozytywny wpływ na rozwój dziecka i wzbogacić jego doświadczenia.

 

"Żywienie na wagę zdrowia" 

Zapraszamy do zapoznania się z materiałem dotyczącym zdrowego żywienia dzieci :)

ulotka_i_quiz_dla_rodzicow_-_Klub_zdrowej_rodziny.pdf

 

styczeń 2023

 

Bezpieczny przedszkolak w sieci

 

 

Korzystanie z komputera, Internetu może przynieść dziecku wiele korzyści, daje możliwość dostępu do olbrzymich zasobów informacji, rozwija zainteresowania i samodzielność. Niestety musimy także pamiętać o zagrożeniach wynikających z używania komputera i Internetu.

 

grudzień 2022

wrzesień 2022r.

                                                     Jak ułatwić dziecku adaptację w przedszkolu

Aby ułatwić adaptację, przygotowałyśmy dla Państwa parę rad, jak wspierać przedszkolaka w pierwszych tygodniach przedszkola:

1. Zachowajcie pogodę ducha przy rozstaniach. Dziecko potrzebuje Państwa uśmiechu i opanowania. W czasie rozstania będzie obserwować Państwa minę, zachowanie. Państwa niepokój i zdenerwowanie mogą mu się udzielić. Warto przećwiczyć uśmiech i pewny krok.
2. Nie przeciągajcie pożegnania. Większości maluchów pomaga szybkie, choć czułe rozstanie. Pocałujcie dziecko i wyjdźcie, przekazując je nauczycielce, która troskliwie się nim zajmie. Przedłużanie rozstania przedłuża żal, że mama czy tata wychodzi. Dzieci chciałyby bawić się w przedszkolu, a jednocześnie mieć Rodzica przy sobie. Przedłużając rozstanie mają nadzieję, że wynegocjują pozostanie rodzica  w przedszkolu. Im dłużej rodzic rozstaje się z dzieckiem, tym większa nadzieja dziecka i tym większe rozczarowanie, kiedy rodzic musi wyjść.
3. Spróbujcie uodpornić się na łzy. Płacz to naturalna reakcja dziecka na rozstanie i sposób radzenia sobie ze stresem, jaki niesie ze sobą nowa sytuacja. Zwykle wkrótce po rozstaniu dziecko zapomina o smutku i zaczyna się bawić. Ciocie przedszkolne przytulają malucha, biorą na kolana i skutecznie odwracają jego uwagę od tęsknoty za mamą czy tatą ciekawymi zabawami, opowieściami, mini-teatrzykami, karmieniem rybek, itp. W przedszkolu jest wiele zabawek, które interesują dziecko. Ciocie są życzliwe, troskliwe, spokojne i uśmiechnięte..
   Jeśli przy pożegnaniu z mamą dziecko płacze, postarajcie się, żeby przez kilka dni odprowadzał je do przedszkola tata lub inna bliska osoba, z którą łatwiej mu się rozstać.
4. Nie okazujcie negatywnych emocji: nie płaczcie, nie wracajcie do sali, gdy słyszycie, że Wasza pociecha płacze. Kiedy dziecko czuje albo widzi, że rodzic czuje się niepewnie, pozostawiając go w przedszkolu, będzie miało wrażenie, że dzieje się coś złego, a to spotęguje jego stres.
5. Mówcie przedszkolakowi prawdę. „Teraz dam ci buziaka i pojadę do pracy, spotkamy się po obiedzie/podwieczorku”. Dotrzymujcie umów. Nie wychodźcie bez pożegnania . To pomoże dziecku nabrać zaufania, że mama, tata zawsze przyjdą po nie do przedszkola. 
6. Starajcie się określać, kiedy przyjdziecie po dziecko w miarę dokładnie i w sposób zrozumiały dla dziecka. Nie mówcie „przyjdę kiedy skończę pracę”, ponieważ dziecko nie wie, kiedy rodzice kończą pracę. Nie mówcie „przyjdę o piątej”, bo dziecko nie zna się na zegarku. Nie mówcie „zaraz wrócę”. Lepiej powiedzieć: „ odbiorę cię z przedszkola po podwieczorku/ po obiedzie”. Jest to dla dziecka dobra miara czasu, gdyż wie, kiedy są posiłki. Najważniejsze jest to, by dotrzymać słowa.
7. Niektórym dzieciom pomaga zabranie ze sobą z domu do przedszkola czegoś, co ma moc dodawania odwagi i pocieszania, np. przytulanki, kocyka, zdjęcia mamy. Możecie wymyślić wspólnie z dzieckiem, jaka rzecz ma taką specjalną moc. Dużo chwalcie przedszkolaczka: za odwagę, za każdy kolejny dzień w przedszkolu bez mamy i taty, za każdy, nawet najmniejszy sukces, za samodzielnie włożone buty. Pochwały dadzą mu motywację do samodzielnych kroków w przedszkolu.
8. Nie obiecujcie: jeśli pójdziesz do przedszkola, to coś dostaniesz. Kiedy będziecie odbierać dziecko, możecie dać mu maleńki prezent, ale nie może to być próba przekupywania, lecz raczej nagrody. Z czasem ten bodziec stanie się zbędny.
9. W pierwszych tygodniach, po powrocie z przedszkola, poświęcajcie dziecku więcej czasu niż zazwyczaj. Zuch – przedszkolak zasługuje na podwójną dawkę przytulania i zabawy. Czułości, czas spędzony na kolanach czy wspólnej zabawie na dywanie, czy ruch na powietrzu pozwolą dziecku pozbyć się napięcia i nabrać energii na kolejny dzień poza domem. Łatwiej będzie jej wyruszyć jutro do przedszkola.

 

" Czerolatek to JA" 

 

Spora dawka samodzielności

Czterolatek umie już naprawdę sporo, jeśli chodzi o zajmowanie się sobą. Zdecydowana większość dzieci w tym wieku samodzielnie korzysta z toalety i nie potrzebuje tu pomocy rodziców, umie też samo umyć sobie buzię, ręce i zęby. Czterolatek powinien też bez udziału mamy i taty założyć kurteczkę, szalik i czapkę, nie sprawia mu też większych kłopotów zapinanie i odpinanie guzików przy ubranku. Maluch w tym wieku zazwyczaj pije z normalnego kubeczka, posługuje się widelcem i łyżką, smaruje sobie kanapkę masłem lub innym tego typu smarowidłem, bez większego trudu odkręci też sobie słoik. Drzwi nie stanowią żadnej przeszkody, jeśli tylko oczywiście maluch dosięga do klamki.

Mowa i rozumienie słów

Czterolatki ciągle jeszcze uczą się mowy, ale polega to raczej na wzbogacaniu słownictwa, niż na opanowywaniu podstaw języka. Czterolatki są z reguły bardzo gadatliwe, zadają wiele pytań i generalnie są ogromnie ciekawe otaczającego je świata. Chętnie słuchają bajek oraz opowiadań. Maluch umie opowiedzieć o swoich uczuciach i wrażeniach, ma także dużą skłonność do fantazjowania i tworzenia neologizmów. Dziecko w wieku czterech lat powinno znać co najmniej kilka piosenek, wierszyków, krótkich bajeczek, dobrze też, gdy pamięta imiona swoich rodziców, rodzeństwa, kolegów, pań przedszkolanek i innych osób, które często spotyka. Czterolatki dość dobrze rozumieją bardziej skomplikowane zdania, zaczynają też dostrzegać różnicę pomiędzy czasem teraźniejszym a przeszłym.

Duża sprawność fizyczna

Czterolatki są niezwykle ruchliwe, wszędzie ich pełno i dosłownie rozpiera je energia. Lubią się bawić z innymi dziećmi. Dużo biegają, uwielbiają zabawy z piłką, skakanie. Prawidłowo rozwinięty czterolatek najczęściej potrafi jeździć na trzykołowym rowerku, jest w stanie kopnąć piłkę do celu, umie pokonywać nieduże przeszkody skacząc, utrzymuje równowagę skacząc na jednej nodze.

Rozwój sprawności manualnej

Dzieci w wieku czterech lat stają się coraz dokładniejsze, a w ich działaniach zaczyna być widoczna precyzja. Czterolatki lubią zabawy „artystyczne” i większość tego typu zadań nie stanowi dla nich problemu. Czterolatek umie narysować kółko i krzyżyk, coraz staranniej wypełnia kolorowanki, kopiuje prostsze kształty i próbuje pisać pierwsze literki, ponadto potrafi przeciąć nożyczkami niedużą kartkę papieru. Czterolatkowi wychodzi rozwiązywanie prostych puzzli, budowanie wież z klocków, nawlekanie koralików na sznurek, układanie literki „z” z patyczków.

Czynności poznawcze

W wieku czterech lat dziecko powinno rozróżniać większość kolorów, kształtów, struktur i smaków. Najczęściej potrafi już wykonywać polecenia polegające na segregacji, np. rozdzielanie klocków według kolorów albo porządkowanie zabawek według ich rodzaju. Czterolatek rozróżnia podstawowe sprzęty domowe (np. lodówkę, żelazko, odkurzacz) i umie wyjaśnić, do czego one służą.

Co jeśli dziecko odbiega od normy?

Podane zachowania i umiejętności są typowe dla większości dzieci w wieku czterech lat. Warto jednak mieć na uwadze, że każdy człowiek jest inny i rozwija się w różnym tempie. Jeśli więc nasze dziecko nie spełnia oczekiwań dla danej grupy wiekowej, nie musi to być jeszcze powód do tragedii. Powinno się wtedy spisać wszystkie umiejętności dziecka i sprawdzić, na jakich obszarach odstaje od reszty – jego „braki” mogą być po prostu kwestią charakteru, a nie efektem opóźnienia w rozwoju.