Styczeń 2025 r.

MAMO, TATO... PRZYTUL MNIE!

 

"By przeżyć, potrzebujemy czterech uścisków dziennie.

By zachować zdrowie, trzeba ośmiu uścisków dziennie.

By się rozwijać, potrzeba dwunastu uścisków dziennie."

Virginia Satir

 

Najprostszym sposobem na wyrażanie uczuć jest dotyk. Jest on także najważniejszym elementem związanym z prawidłowym rozwojem dziecka. Dlatego też współcześnie porady typu: „nie nosić”, „nie przytulać”, „nie brać na ręce” - nie mają racji bytu, nie stoją za nimi żadne argumenty naukowe. Niestety w dzisiejszych czasach rodzice zabiegani i zapracowani nie mają czasu na przytulanie dzieci. To poważny błąd!

Zalety przytulania dzieci:

1. Buduje relacje z dziećmi.

  Wyrażamy naszą bezinteresowną miłość. Dziecko wie, że jest akceptowane. Na takim fundamencie zbuduje poczucie tożsamości oraz samoakceptacji i żadne przeszkody w przyszłości nie będą mu straszne.

2. Reguluje emocje.

  Podczas przytulania organizm wydziela oksytocynę, która skutecznie obniża poziom hormonu stresu we krwi. Napady furii czy nieukojonego płaczu możemy załagodzić przytuleniem dziecka. W jego organizmie pojawią się substancje, które je uspokoją, wyciszą. Nie zawsze złość i płacz to oznaka kapryszenia. Dziecko nie potrafi poradzić sobie ze swoimi emocjami, nie umie ich nazwać i odpowiednio reagować.

3. Uszczęśliwia dzieci.

  Dzieci będą czuły się szczęśliwe i kochane. Będą także wiedziały, że mogą liczyć na swoich przyjaznych i empatycznych rodziców w każdej sytuacji.

4. Wzmacnia poczucie własnej wartości.

  Przytulane dzieci czują się bezpieczne, wiedzą że są akceptowane i nie muszą nikogo udawać. Z wiekiem zamienia się to w poczucie pewności siebie, świadomość swoich mocnych stron, zdolność wyrażania uczuć.

5. Uśmierza ból, wycisza, uspokaja.

   Nie bez powodu niemowlaki chcą być stale blisko rodziców.

6. Zdrowie zarówno dla ciała jak i duszy.

  Badania dowodzą, że dotyk leczy i wydłuża życie. Przytulanie obniża poziom kortyzolu, czyli hormonu stresu. Obniża też ciśnienie krwi. Nie tylko dzieci zyskują, na przytulaniu korzystają również rodzice.

7. Stymuluje rozwój dziecka.

  Kontakt z rodzicem, kimś bliskim stymuluje mózg dziecka do rozwoju. Brak przytulenia spowalnia rozwój poznawczy. Badania przeprowadzane na dzieciach z domu dziecka pokazały, że już 20 minut przytulania dziennie przez 10 dni miało ogromny wpływ na ich rozwój emocjonalny.

Przytulanie ma moc.  Przytulajcie się na powitanie i pożegnanie, w chwilach radości i smutku, a także...zupełnie bez powodu:)

 

Grudzień 2024 r.

 

Listopad 2024r.

ZABAWA A ROZWÓJ DZIECKA

Najczęstszą formą aktywności dzieci w wieku przedszkolnym jest zabawa. W literaturze przedmiotu możemy spotkać różne definicje zabawy w zależności od autora. Według J. Huizinga „Zabawa jest dobrowolną czynnością lub zajęciem dokonywanym w pewnych ustalonych granicach czasu i przestrzeni, według dobrowolnie przyjętych, lecz bezwarunkowo obowiązujących reguł; jest celem sama w sobie, towarzyszy jej zaś uczucie napięcia i radości    i świadomości odmienności od zwyczajnego życia”. Z kolei S. Szuman traktuje zabawę jako charakterystyczną, naturalną, wrodzoną i swoistą formę aktywności dziecka oraz specjalną metodę, dzięki której małe dziecko uczy się i zdobywa doświadczenie.

Cechy wyróżniające zabawę spośród innych form aktywności według A.Brzezińskiej: 
- zabawa to aktywność spontaniczna, podejmowana z własnej woli, 
- w zabawie ważny jest proces zabawowy, a nie jego rezultat, 
- czas w czasie zabawy przestaje istnieć, dziecko pochłonięte jest stworzoną przez siebie sytuacją, 
- w zabawie dziecko przeżywa wiele różnorodnych emocji, przy czym dziecko samo stwarza sytuacje wywołujące te emocje, 
- podczas zabawy występuje określony ład, porządek, skupienie oraz koncentracja dziecka na działaniu.

Zabawy dla dzieci w wieku przedszkolnym są zróżnicowane. Biorąc pod uwagę poziom aktywności dziecka wyróżniamy 2 rodzaje zabawy:

- zabawy dowolne, podejmowane z inicjatywy dziecka;

- zabawy kierowane przez inne osoby (dorosłych lub rówieśników).

Zabawy można podzielić także ze względu na poziom uspołecznienia dzieci:

- samotne równoległe, dzieci bawią się w tym samym czasie, nie ze sobą wspólnie, tylko obok siebie;

- wspólne, bez wyraźnych podziałów na role;

- zespołowe, z podziałem na role i funkcje.

Możemy wyróżnić następujące rodzaje zabaw ze względu na treść:

- tematyczne (np. inscenizacje, naśladowanie) rozwijają funkcje poznawcze;

- konstrukcyjne (np. budowanie konstrukcji z klocków) kształcą umiejętność planowania i dostarczają dziecku satysfakcji, inspirują do działania;

- manipulacyjne (np. nawlekanie koralików, przeplatanie sznurków) służą poznawaniu właściwości przedmiotów, rozwijaniu percepcji wzrokowej, słuchowej czy dotykowej;

- ruchowe (np. bieżne, skoczne, orientacyjno- porządkowe, zabawy ze śpiewem) rozwijają zdolności motoryczne;

- dydaktyczne, czyli poznawcze (np. matematyczne, przyrodnicze) organizowane najczęściej przez osoby dorosłe; rozwijają m.in. spostrzegawczość i wyobraźnię, koncentrację uwagi i pamięć, zainteresowania i uzdolnienia.

Zabawa odgrywa istotną rolę w rozwoju dziecka, a także w całym jego życiu. Ma ona ogromne znaczenie dla rozwoju psychicznego oraz uspołecznienia dzieci. W trakcie zabaw dzieci nieświadomie przyswajają sobie normy i zasady postępowań, których później przestrzegają. Dzięki zabawie właśnie mały człowiek uczy się i zdobywa pierwsze doświadczenia. Dziecko poprzez zabawę utrwala sobie wiedzę na temat świat i ludzi, wtedy też kształtują się uczucia społeczne. Co ciekawe, jeśli chcemy się dowiedzieć, jak nasze dzieci postrzegają nas jako dorosłych, wystarczy obserwować je podczas zabawy. Dzieci są znakomitymi obserwatorami i mistrzami naśladownicwa osób dorosłych.

 

 

Wrzesień 2024r.

ROZWÓJ PSYCHORUCHOWY TRZYLATKA

    Dzieci w wieku 3 lat stają się otwarte, pogodne, mało konfliktowe i gotowe do współpracy. Pamiętając, że każde dziecko rozwija się inaczej, podane poniżej informacje mają charakter ogólny, informacyjny. Jeśli dziecko potrafi więcej, to dobrze. Jeśli mniej, potrzebna jest praca (w domu i w przedszkolu), by wyrównać deficyty.  

Rozwój społeczny i emocjonalny

• Bawi się sam, ale i z innymi dziećmi
• Potrafi dzielić się z innymi
• Jest nastawiony na współpracę
• Zawiera pierwsze przyjaźnie
• Słucha i wykonuje polecenia
• Lubi słuchać historii na swój temat
• Lubi zabawy w dom, rodzinę
• Rozróżnia płcie, interesuje się własną płcią
• Potrafi opowiedzieć o problemie
• Okazuje miłość bliskim, lubi się przytulać
• Boi się ciemności, samotności,
• Czasami adoruje jednego z rodziców
• Chętnie pomaga w domowych prostych czynnościach
• Chętnie się wygłupia, chce rozśmieszać innych
• Ma okresy płaczliwości i braku poczucia bezpieczeństwa, pojawiają się pytania typu „ kochasz mnie jeszcze?”
• Stany emocjonalne dziecka, charakteryzują się krótkotrwałością, gwałtownością i zmiennością – dziecko z jednego stanu emocjonalnego, uczuciowego przechodzi szybko w drugi, często skrajny
• Nie potrafi udawać, ukrywać czy kontrolować emocji
• Uświadamia sobie swoje pragnienia (mówi „ Ja chcę” albo „Ja nie chcę”)

Rozwój fizyczny i motoryczny

• Sam myje ząbki
• Sam je
• Samodzielnie myje ręce, lubi bawić się wodą i w wodzie
• Potrafi nalać napój z butelki, czy dzbanka; pije z kubka, przez rurkę
• Potrafi korzystać z toalety, kontroluje swoje potrzeby fizjologiczne
• Potrafi się ubrać i rozebrać (potrzebuje pomocy przy guzikach, zamkach błyskawicznych, itp.)
• Wkłada buty (wie, który to lewy, a który prawy; umie zapiąć rzepa, nie wiąże sznurówek )
• Rysuje kwadraty i koła
• Zaczyna się posługiwać się nożyczkami
• Skacze na 1 nodze
• Przez chwilę stoi na jednej nodze
• Bez problemu korzysta z urządzeń na placu zabaw
• Sprawnie sobie radzi z omijaniem przeszkód na drodze, nawet kiedy biegnie
• Kopie i rzuca piłkę
• Jeździ na 3 kołowym rowerku

 Rozwój intelektualny

• Ma bogatą wyobraźnię. Może mieć „niewidocznych przyjaciół”; fantazja miesza się z rzeczywistością – nie rozróżnia tych dwóch obszarów
• Coraz więcej zapamiętuje
• Zaczyna dokonywać wyborów, w oparciu o przewidywanie konsekwencji, a nie o działanie
• Uczy się rozwiązywać problemy
• Chętnie słucha bajek, opowiadań
• Zna kilka wierszyków i piosenek
• Potrafi mówić krótkie zdania i prowadzić krótką rozmowę
• Czasem się zacina, jąka  lub powtarza słowa (zwłaszcza w emocjonujących chwilach)
• Zadaje dużo pytań
• Większość tego, co mówi jest zrozumiałe
• Rozróżnia, że coś jest takie same lub inne
• Nazywa podstawowe kolory, umie je pokazać
• Rozróżnia pojęcie teraźniejszości, przyszłości (ale myli „wczoraj”,  „jutro”)
• Układa proste puzzle
• Potrafi policzyć 2-3 rzeczy
• Potrafi powiedzieć, jak się nazywa i ile ma lat, potrafi podać imiona rodziców, swojego przyjaciela i zwierzęcia
• Obserwuje
• Sygnalizuje co lubi, a czego nie (choć nie zawsze wie dlaczego)

Sen
W tym wieku pojawia się lęk przed ciemnością, a bujna wyobraźnia powołuje „do życia” różne strachy. Przydaje się lampka nocna w sypialni malucha.

Jak możesz pomóc swojemu dziecku. 

• Dziecko w tym wieku potrzebuje z twojej strony dużo wsparcia. Nie zapominaj o okazywaniu uczuć                 i zapewnianiu o twojej miłości.
• W wieku trzech lat dzieci u rozwija się zainteresowanie językiem. Zadawaj dziecku dużo pytań i słuchaj jego odpowiedzi. Odpowiadaj na zadawane pytania. Wprowadzaj nowe słowa.
• Jeśli potrzebujesz zmotywować trzylatka używaj słów: mógłbyś, zgadnij, pomóż.
• Pamiętaj, że dziecku sprawią przyjemność historie typu „ Kiedy byłeś małym dzidziusiem...”.
• Wspólnie uczcie się liczyć. Wykorzystujcie do tego lalki, samochodziki, ciasteczka, itp. Pamiętaj, że chodzi    o zabawę w naukę.
• Czytajcie książki. Proś dziecko, żeby samo opowiedziało ci przeczytaną historię.
• Ucz dziecko, jak się nazywa.
• Uczcie się prostych piosenek.
• Bawcie się w teatrzyk, zachęcaj dziecko do opowiadania różnych historii.