Publikacje

        • WIEWIÓRKI

        •  

          Październik 2025 r. 

           

          Szkodliwość używania telefonów komórkowych przez małe dzieci. 

          Współczesny świat trudno sobie wyobrazić bez telefonów komórkowych. Są one nie tylko narzędziem do komunikacji, lecz także źródłem rozrywki, pracy i informacji. Niestety, coraz częściej stają się one także „zabawką” dla najmłodszych dzieci. Już trzylatki potrafią odblokować ekran, włączyć ulubioną bajkę czy grę. Choć z pozoru wydaje się to nieszkodliwe, badania oraz doświadczenie pedagogów i psychologów pokazują, że nadmierne i zbyt wczesne korzystanie z telefonów komórkowych niesie ze sobą poważne zagrożenia dla zdrowia i rozwoju małego dziecka.

          1. Negatywny wpływ na rozwój mowy i komunikacji

          Dziecko w wieku przedszkolnym uczy się przede wszystkim poprzez kontakt z drugim człowiekiem. Rozwój mowy i umiejętności społecznych wymaga rozmów, wspólnych zabaw, zadawania pytań i słuchania odpowiedzi. Telefon komórkowy, który często „zastępuje” dorosłego, nie reaguje na potrzeby dziecka w taki sposób, jak człowiek. W efekcie maluch spędzający zbyt dużo czasu przed ekranem może mieć opóźnienia w rozwoju mowy, trudności w budowaniu zdań czy nawiązywaniu relacji z rówieśnikami.

          2. Problemy z koncentracją i nadpobudliwość

          Szybko zmieniające się obrazy, głośne dźwięki i kolory w grach czy filmikach przyciągają uwagę dziecka, ale jednocześnie uczą je, że bodźce muszą być intensywne i natychmiastowe. Później w codziennych sytuacjach, np. podczas słuchania bajki czy zabawy klockami, maluch ma trudności z utrzymaniem uwagi i szybko się nudzi. Coraz częściej obserwuje się też zjawisko tzw. nadpobudliwości ekranowej – dziecko po dłuższym kontakcie z telefonem staje się rozdrażnione, niespokojne i ma problem z wyciszeniem.

          3. Zagrożenia dla zdrowia fizycznego

          Długie korzystanie z telefonu wiąże się również z ryzykiem zdrowotnym. Przede wszystkim ogranicza aktywność ruchową – a ta w wieku przedszkolnym jest niezbędna do prawidłowego rozwoju mięśni, kości i koordynacji. Dziecko siedzące przed ekranem zamiast biegać i skakać, częściej zmaga się z wadami postawy, otyłością czy problemami ze wzrokiem. Niewłaściwa postawa podczas korzystania z telefonu może prowadzić do bólu pleców i szyi, a nadmierne patrzenie w ekran – do osłabienia wzroku.

          4. Uzależnienie od urządzeń cyfrowych

          Choć brzmi to poważnie, już w wieku przedszkolnym można zaobserwować pierwsze objawy uzależnienia od telefonów. Dziecko, które zbyt często korzysta z komórki, może reagować silnym gniewem, płaczem czy histerią, gdy urządzenie zostanie mu odebrane. Telefon staje się wtedy podstawowym źródłem pocieszenia, zabawy i nagrody, co jest bardzo niebezpieczne dla dalszego rozwoju emocjonalnego. 

          5. Ograniczenie wyobraźni i kreatywności

          Naturalnym sposobem poznawania świata przez dziecko jest zabawa – szczególnie taka, która wymaga pomysłowości: budowanie z klocków, rysowanie, zabawy w odgrywanie ról. Telefon podaje gotowe obrazy i rozwiązania, przez co wyobraźnia dziecka nie rozwija się w pełni. Maluch przyzwyczajony do biernej konsumpcji treści ma później trudność w samodzielnym wymyślaniu zabaw czy rozwiązywaniu problemów.

          Co mogą zrobić rodzice?

          ·   Ograniczać czas ekranowy – specjaliści zalecają, aby dzieci do 3. roku życia w ogóle nie korzystały z telefonów, a starsze dzieci tylko w ściśle wyznaczonym czasie i pod kontrolą dorosłych.

          ·   Być przykładem – dziecko uczy się głównie przez obserwację. Jeśli widzi rodzica często korzystającego z telefonu, samo też będzie się tego domagać.

          ·      Proponować alternatywy – wspólna zabawa, czytanie książek, spacery czy rysowanie są dużo bardziej wartościowe dla rozwoju niż oglądanie filmów na telefonie.

          ·  Wprowadzać jasne zasady – np. brak telefonu przy posiłkach, w łóżku czy w drodze do przedszkola.

          ·    Rozmawiać z dzieckiem – nawet jeśli korzysta z bajek czy gier edukacyjnych, ważne jest, by rodzic towarzyszył mu, komentował treści i odpowiadał na pytania.

           

          Telefon komórkowy nie jest zabawką dla małego dziecka. Może pełnić funkcję edukacyjną i rozrywkową, ale tylko wtedy, gdy używany jest rozsądnie i pod kontrolą dorosłych. Najważniejszą potrzebą trzylatka jest bliskość, rozmowa i aktywna zabawa. Dlatego rolą rodziców jest mądre wyznaczanie granic i pokazanie dziecku, że świat poza ekranem jest o wiele ciekawszy i bardziej wartościowy.

           

          Wrzesień  2025 r. 

           

          Pierwsze dni w przedszkolu – jak wspierać trzylatka w adaptacji?

           

          Co to jest adaptacja?

          - Adaptacja to wspólny proces – dziecka, rodziców i nauczycieli. Kluczem są cierpliwość, spokój i konsekwencja. Płacz i tęsknota są naturalne, ale mijają, a w zamian przychodzi radość, ciekawość i nowe przyjaźnie.

          - Adaptacja to proces przystosowania dziecka do nowej sytuacji – przedszkola. To czas, kiedy trzylatek uczy się rozstawać z rodzicem, poznaje nowe miejsce, osoby i zasady. To normalne, że towarzyszą temu silne emocje – płacz, protest, a nawet złość.

           

          Dlaczego ten etap jest trudny?

          • Dziecko traci poczucie bezpieczeństwa, bo zostaje bez rodzica.
          • Wszystko jest nowe: sala, panie, dzieci, zasady.
          • Trzylatek jeszcze nie umie w pełni wyrazić swoich uczuć i potrzeb.

          Ważne: trudności są naturalne i przejściowe.

           

          Jak rodzice mogą pomóc?

          ✅ Pożegnanie krótkie i spokojne – bez „uciekania” i bez przeciągania.

          ✅ Stałość i konsekwencja – jeśli dziecko dziś zostaje, jutro też.

          ✅ Zaufanie do nauczyciela – dziecko czuje, jeśli rodzic się waha.

          ✅ Pozytywne nastawienie – mówimy: „Będzie fajnie”, a nie „Nie bój się”.

          ✅ Rutyna – stałe godziny wstawania, posiłków, odprowadzania dają poczucie bezpieczeństwa.

          ✅ Cierpliwość – każde dziecko ma swój czas.

           

          Czego unikać?

          ❌ Straszenia („Jak nie będziesz grzeczny, zostaniesz w przedszkolu”).

          ❌ Obietnic bez pokrycia („Wracam za chwilkę”), gdy planujemy odebrać po obiedzie.

          ❌ Porównań z innymi dziećmi.

           

          Co daje udana adaptacja?

          • Dziecko uczy się samodzielności.
          • Rozwija umiejętności społeczne – dzielenie się, czekanie na swoją kolej.
          • Buduje poczucie bezpieczeństwa w nowym miejscu.
          • Rodzic też uczy się ufać i puszczać swoje dziecko krok dalej.
          •  

          Kilka dobrych rad na zakończenie

          🔹 Daj dziecku mały „talizman” – np. chusteczkę pachnącą mamą/tatą.

          🔹 Chwal za każdy, nawet mały krok odwagi.

          🔹 Rozmawiaj, ale nie wypytuj natarczywie – dziecko samo opowie, gdy będzie gotowe.

           

           

          Charakterystyka rozwoju trzyletniego dziecka. 

           

          Trzylatek to dziecko pełne energii, ciekawości i chęci do samodzielności. Rodzice często zmagają się z trudnymi emocjami dziecka – buntem, uporem czy płaczem – ale trzeba pamiętać, że to naturalny etap rozwoju. Najważniejsze, by dawać dziecku wsparcie, cierpliwość i poczucie bezpieczeństwa, jednocześnie stawiając jasne granice. Trzylatek rozwija się w szybkim tempie, a każde nowe osiągnięcie jest krokiem w stronę większej niezależności i przygotowania do życia w grupie przedszkolnej. 

          Okres około 3. roku życia to bardzo intensywny czas w rozwoju dziecka. Maluch przechodzi wówczas z etapu niemowlęctwa i wczesnego dzieciństwa do wieku przedszkolnego. To właśnie teraz kształtują się jego umiejętności społeczne, emocjonalne, językowe i ruchowe. Trzylatek staje się coraz bardziej samodzielny, ciekawy świata, a jego zachowanie często zaskakuje rodziców – raz radością i pomysłowością, innym razem uporem czy płaczem. Warto przyjrzeć się bliżej temu, co charakteryzuje rozwój dziecka w tym wieku.

           

          Rozwój fizyczny i motoryczny

          W wieku 3 lat dziecko intensywnie doskonali swoje ciało.

          • Ruch: potrafi samodzielnie chodzić, biegać, podskakiwać, wspinać się na niskie przeszkody. Coraz lepiej utrzymuje równowagę.
          • Sprawność manualna: rozwija się tzw. motoryka mała – dziecko chętnie rysuje, trzyma kredkę całą dłonią (chwyt jeszcze nie jest precyzyjny), próbuje wycinać nożyczkami, układa klocki i proste puzzle.
          • Samodzielność: trzylatek próbuje sam się ubrać, umyć ręce, korzysta z nocnika lub toalety (choć zdarzają się wpadki)/

          Rozwój emocjonalny

          Emocje trzylatka są bardzo intensywne, a dziecko jeszcze nie potrafi ich w pełni kontrolować.

          • Silne emocje: częste są napady złości, płacz czy upór – to naturalny etap związany z kształtowaniem poczucia własnego „ja”.
          • Poczucie niezależności: dziecko często mówi „ja sam!”, próbuje decydować o sobie i sprzeciwia się dorosłym.
          • Potrzeba bliskości: mimo buntów trzylatek nadal bardzo potrzebuje akceptacji i poczucia bezpieczeństwa od rodziców.

          Rozwój społeczny

          Trzylatek coraz chętniej bawi się z innymi dziećmi, choć nadal dominuje zabawa równoległa – dzieci obok siebie, a nie zawsze razem.

          • Zaczyna pojawiać się współpraca i pierwsze próby dzielenia się zabawkami.
          • Dziecko uczy się zasad, choć ich przestrzeganie bywa trudne.
          • Naśladuje dorosłych i starsze dzieci, często odgrywa w zabawie role (np. mama, lekarz, strażak

          Rozwój mowy i myślenia

          To czas ogromnego postępu w komunikacji.

          • Słownictwo: trzylatek zna już kilkaset słów i każdego dnia uczy się nowych.
          • Zdania: potrafi budować proste, kilkuwyrazowe zdania, zadaje dużo pytań „co to?”, „po co?”, „dlaczego?”.
          • Rozumienie: rozumie krótkie polecenia i potrafi je wykonać, lubi słuchać prostych bajek i opowieści.
          • Myślenie: myśli w sposób konkretno-obrazowy, czyli najlepiej rozumie to, co może zobaczyć i dotknąć.

          Rozwój poznawczy i zabawa

          Zabawa jest najważniejszą aktywnością trzylatka – to przez nią uczy się świata.

          • Uwielbia zabawy tematyczne: w dom, sklep, lekarza.
          • Lubi rysować, lepić z plasteliny, budować z klocków.
          • Zaczyna uczyć się kolorów, rozpoznaje kształty i wielkości.