Kwiecień 2024r.

Z przedszkolaka na pierwszaka

    Podjęcie przez dziecko obowiązku szkolnego wiąże się z początkiem nowego, bardzo ważnego etapu w życiu. Przechodząc z wieku przedszkolnego w wiek wczesnoszkolny ulega zmianie podstawowa forma działalności dziecka. Dotąd była to zabawa. Teraz będzie nauka. Osiągnięcia w nauce będą podstawowym kryterium oceny dziecka. Jednak, aby dziecko mogło sprostać wymaganiom szkolnym i w pełni się rozwijać musi osiągnąć dojrzałość szkolną, która jest uzależniona od osiągnięcia takiego stanu rozwoju fizycznego, emocjonalno – społecznego i umysłowego, co umożliwia sprostanie obowiązkom szkolnym.

Dziecko dojrzałe do nauki szkolnej potrafi:

· powiedzieć, jakie ma imię i nazwisko, ile ma lat, gdzie mieszka, opowiedzieć o pracy rodziców,

· narysować rysunek postaci ludzkiej: postać jest kompletna, części ciała są proporcjonalne do całości, części ciała są rozmieszczone właściwie,

· obchodzić się z przyborami do rysowania, malowania, pisania; nie wychodzić poza linie kolorując obrazek; nazwać to co narysowało,

· ciąć nożyczkami w linii prostej i krzywej; lepić z plasteliny,

· dobrać w pary przedmioty lub obrazki, klasyfikować je wg określonej zasady, np. owoce, pojazdy, zwierzęta,

· łączyć zbiory wg określonej cechy, np. wielkość, kolor,

· wskazać różnice w pozornie takich samych obrazkach,

· rozpoznać różne dźwięki z otoczenia, np. głosy zwierząt,

· liczyć kolejno do 10 ; po przeliczeniu liczmanów powiedzieć, ile ich jest,

· dokonywać dodawania i odejmowania na konkretach w zakresie 10

· mieć dobrą koncentrację uwagi,

· być zainteresowane pracą i jej efektami,

· być odporne na niepowodzenia,

· być wytrwałe przy dłuższym wysiłku,

· prawidłowo wymawiać wszystkie głoski,

· nazwać głoskę na początku i na końcu wyrazu, różnicować wyrazy o podobnym brzmieniu, np. kran – tran, góra – kura, bada – pada,

· podzielić zdanie na wyrazy, wyrazy na sylaby,

· opowiedzieć treść obrazka posługując się mową zdaniową,

· rozwiązać proste zagadki,

· czytać niedługie teksty ze zrozumieniem,

· uważnie słuchać przez dłuższą chwilę opowiadania, bajki, muzyki,

· wykonać proste ćwiczenia gimnastyczne; uczestniczyć w grupowych zabawach ruchowych,

· wskazać lewą i prawą stronę swego ciała i osoby stojącej na wprost,

· doprowadzić do końca rozpoczętą zabawę, pracę, w trudniejszych sytuacjach zwrócić się o pomoc do osoby dorosłej,

· zgodnie bawić się z rówieśnikami – współdziałać, czekać na swoją kolej,

· działać sprawnie; umieć podporządkować się słownym poleceniom,

· wykonać podstawowe czynności samoobsługowe: samodzielnie zjeść, ubrać się, umyć, zawiązać sznurowadła, zapiąć guziki, zamki

· ma dobre tempo pracy,

· siedmiolatek potrafi nawiązać kontakty z rówieśnikami i dorosłymi, jest wrażliwy na opinię nauczycieli i innych osób dorosłych.

Jak pomagać?

By ułatwić dzieciom naukę czytania, warto w szczególności:

1.zwracać uwagę na właściwą wymowę,

2.bawić się w tworzenie rymów: kukułka- jaskółka,

3.liczyć sylaby w słowach, początkowo w krótkich później w długich; ma-ma (●●) , ka-lo-ry-fe-ry (● ● ● ● ●) – rysować tyle kropek, ile jest sylab,

4.tworzyć wyrazy zawierające głoskę: na początku wyrazu, w środku, na końcu wyrazu, np. a – akwarium, lato, litera, itp.

5.bawić się w analogiczny sposób sylabami, np. ło, łokieć, łopata, wesoło, krzesło, czoło

6.tworzyć nowe wyrazy przez dodanie głoski lub sylaby:, np.: to: tor, kto, tło; ma: ga-ma, Ma-ciek, pu-ma itp.

7.bawić się w „łańcuch wyrazów” – podajemy dziecku wyraz, z którego ono wyodrębnia ostatnią głoskę i szuka wyrazu na tę głoskę, np.:

8.kogut – traktor – radio- orzeł

9.wyszukiwać poznane litery w tekstach drukowanych, np. w gazetach.

10.utrwalać litery poprzez dodawanie do samogłoski spółgłoski, np. do a dostawiamy spółgłoski; ma, pa, ta, ka, da itp. Dziecko czyta sylabami, jeżeli nie umie pomagamy mu, nie czekamy, aż będzie głoskować.

11.powtarzać ciągi słowne: logiczne (rzeczy należących do 1 kategorii) np. krzesło, stół, szafka – dziecko kilka razy powtarza, następnie próbuje wspak; nielogicznych np. broda, okno, zarost.

12.słuchać audycje radiowe lub bajki z płyt CD.

13.czytać dzieciom bajki.

By ułatwić naukę pisania należy w szczególności:

1.odwzorowywać szlaczki i wzorki.

2.kreślić kształty graficzne w powietrzu.

3.kalkować

4.pisać po śladzie

5.pisać szlaczki literopodobne, jeżeli dziecko chce pisać pokazywać kształty liter wg wzorów przedszkolnych, zachowując kierunek pisania danej literki.

6.malować, również palcami

7.wydzierać palcami i wycinać nożyczkami, naklejać.

8.rysować, kolorować, rysować jednocześnie ręką lewą i prawą.

9.nawlekać koraliki

10.modelować z gliny, plasteliny, lub pomoc w kuchni przy wyrabianiu ciasta.

 

Marzec 2024r.

Jak wspierać rozwój emocjonalny u dziecka w wieku przedszkolnym

 

Emocje odgrywają ważną rolę w życiu każdego człowieka. W okresie przedszkolnym następuje intensywny rozwój dziecka, w tym rozwój emocjonalny. Dzieci poznają, identyfikują i wyrażają emocje, przez co bogaci się ich życie emocjonalne. Dziecko, które w okresie edukacji elementarnej nie radzi sobie z emocjami, w magiczny sposób nie wyrośnie z problemu. Problem z upływem czasu zaczyna się zaostrzać. Brak umiejętności radzenia sobie z emocjami, takimi jak lęk, złość albo smutek mogą stanowić podłoże do rozwoju zaburzeń psychicznych u dzieci, a także wśród osób dorosłych. Nikt nie chce takiej wizji przyszłości dla dziecka.

Narzędzia i umiejętności w jakie wyposażymy naszego przedszkolaka dzisiaj, będzie doskonalił i wykorzystywał przez resztę swojego życia- również w dorosłości. D. Goleman podkreśla, że inteligencja emocjonalna jest pewnego rodzaju metazdolnością, która umożliwia korzystanie z innych posiadanych przez człowieka zdolności, włącznie z możliwościami intelektualnymi. Umiejętność panowania nad emocjami może wpływać na radzenie sobie z trudnościami, a także na odniesienie sukcesu w życiu zawodowym i prywatnym.

Jak wspierać rozwój emocjonalny dzieci?

1. Poszerzać samoświadomość dziecka, czyli wiedzę o tym, co odczuwa w danej chwili.

   • rozróżniać i nazywać podstawowe emocje, takich jak radość, smutek, złość, strach, wstręt, wstyd oraz zapoznawać z emocjami pochodnymi, np. rozczarowanie, nuda, zniecierpliwienie itp.

   • pomóc dziecku w poznawaniu siebie i skutecznych sposobów wyciszenia, uspokojenia,

   • uczyć komunikowania własnych potrzeb i emocji,

   • dzielić się własnymi doświadczeniami związanymi z przeżywaniem różnych emocjonujących sytuacji oraz zachęcać dzieci do dzielenia się wrażeniami, emocjami, np. W co dzisiaj się bawiłeś w przedszkolu? Jak Ci się podobało przedstawienie? Co cię zasmuciło? itp.

   • umożliwiać wyrażanie emocji przy użyciu różnych form wyrazu - malowanie, taniec, wcielenie się w role - gesty mimika itp.

   • uczyć identyfikować emocje u innych osób na podstawie mowy ciała (obrazki, zdjęcia, sytuacje z życia),

   • modelować, czyli dawać dobry przykład wyrażania i radzenia sobie z emocjami, np. odejdź, weź głęboki oddech albo trzy, policz do 10 albo do 100.

2. Uczyć samokontroli czyli panowania nad emocjami.

   • akceptować uczucia dziecka, co nie oznacza akceptacji negatywnych zachowań, np. Widzę, że się złościsz. Każdy czasem się złości, jednak nie zgadzam się na bicie.

   • zawierać umowy z dzieckiem dotyczące pożądanych zachowań i sukcesywnie o nich przypominać, np. umawialiśmy się, że zwracamy się do siebie miło, pomagamy sobie w codziennych obowiązkach itp.

   • uczyć radzenia sobie z trudnymi emocjami jak złość, smutek, zniecierpliwienie, strach, np. poprzez czytanie bajek, opowiadań, rozmowę,

   • wspólne z dzieckiem poszukiwać sposobów, które pozwalają mu się wyciszyć, np. poprzez przytulanie, liczenie do 10, kolorowanie, wyciszenie w specjalnie stworzonym przez dziecko miejscu, zabawę ciastoliną.

   • wykorzystywać ćwiczenia relaksacyjne, naukę prawidłowego oddychania, słuchanie muzyki relaksacyjnej.

3. Rozwijać motywację czyli dążenie do celów pomimo niepowodzeń i porażek,

   • pomagać dziecku w poznawaniu siebie, swoich preferencji, talentów, zainteresowań, mocnych i słabych stron,

   • uczyć autoprezentacji oraz umiejętności wypowiadania własnego zdania. np. poprzez pytania pełne ciekawości: Co o tym sądzisz? Jak się z tym czujesz? Jaki masz pomysł na rozwiązanie?

   • stosować zachęty do działania, obdarzać dziecko uwagą, doceniać wysiłek włożony w pracę, np. widzę, że włożyłeś dużo pracy w kolorowanie tego obrazka, powinieneś być z siebie dumny itp.

   • budzić motywację wewnętrzną czyli ograniczyć kary i nagrody. Zwracać uwagę dzieci na ich własne pragnienia i uczucia, tym samym budzić wewnętrzną motywację, np. Czy tobie podoba się ten rysunek? Co chciałbyś zmienić? Czy jesteś zadowolony z występu? itp.

   • budzić poczucia sprawstwa, wiary we własne siły i możliwości, np. wierzę w ciebie, spróbuj, trzymam kciuki itp.

4. Wzbudzać i uczyć empatii czyli wyczuwania uczuć innych osób, umiejętności spojrzenia na sytuację z ich punktów widzenia.

   • okazywać empatię - empatycznie reagować na emocje oraz potrzeby innych osób;

   • uczyć szacunku do uczuć i emocji innych osób; nie wyśmiewać,

   • uwrażliwiać na potrzeby innych ludzi i niesienia pomocy potrzebującym, np. poprzez udział w akcjach charytatywnych, pomoc osobom słabszych, starszym, niepełnosprawnym,

5. Rozwijać umiejętności społeczne czyli umiejętności nawiązywania i podtrzymywania kontaktów z innym

   • zapewnić dziecku kontakt z rówieśnikami, systematycznie uczęszczać do przedszkola,

   • rozróżniać i nazywać pozytywne i negatywne zachowania społeczne,

   • zawierać umowy, odwoływać się do nich,

   • używać zwrotów grzecznościowych w domu i poza nim,

   • reagować na występujące zachowania niepożądane - poszukiwać skutecznych rozwiązań, w razie potrzeby zapytać, np. wychowawcę,

   • rozwijać umiejętności współzawodnictwa, według zasad zdrowej rywalizacji, np. poprzez wspólne gry planszowe, karciane.

Styczeń 2024r.

Kilka słów o grafomotoryce…

 

Grafika – zapis. Motoryka – zdolność wykonywania różnych czynności ruchowych.

ROZWÓJ MANUALNY

U dzieci w wieku 5, 6 lat jedne rysunki są bardzo ubogie, schematyczne, inne bogate w szczegóły, pięknie pokolorowane. U tych samych dzieci szlaczki i litery są kanciaste, nie mieszczą się w liniaturze lub są bardzo ładne, staranne, podciągane od linii do linii. Różnice takie zależą od wielu czynników:

- ogólnej sprawności ruchowej,
- ogólnego rozwoju umysłowego dziecka,
- doświadczeń w rysowaniu, - ogólnego rozwoju umysłowego dziecka,
- rozwoju elementarnych funkcji percepcyjno – motorycznych zaangażowanych w czynności rysowania.

Dzieci, które mają zaburzone funkcje wzrokowe charakteryzują się małą pomysłowością, chętnie „ściągają” od kolegów. Dzieci te nie lubią rysować „z pamięci”, natomiast chętnie odwzorowują, kolorują.

Dziecko z dużym napięciem mięśni palców nadmiernie przyciska ołówek, rysuje linie grube, czasem przedziera papier, co wpływa na estetykę pracy. Linie są krzywe, przedmioty duże, gdyż dziecko nie umie opanować ruchu.

Dzieci o małym napięciu mięśniowym palców także mają problemy z rysowaniem. Kreślą linie nikłe „drżące”, niepewne. Rysują przedmioty małe, których wielkość uniemożliwia umieszczanie szczegółów.


Na rozwój manualny wpływa ogólny rozwój fizyczny dziecka. Nie POWINNIŚMY ZABRANIAĆ DZIECIOM biegania, wspinania się, czołgania, jazdy na rowerze. Aby nabrać płynności ruchów ważna jest samoobsługa dziecka: wiązanie butów, zapinanie guzików. Budowanie, lepienie, wycinanie nożyczkami. W procesie przygotowania dzieci do nauki pisania pierwszoplanowe miejsce zajmują metody czynne, polegające na własnym działaniu.


PRAWIDŁOWY CHWYT NARZĘDZIA PIŚMIENNEGO


Naukę pisania ZACZYNAMY od prawidłowego trzymania ołówka.

Jeśli pokaz poprawnego chwytu i nacisku nie wystarcza używamy odpowiedniej nasadki.

KIERUNEK PISANIA

Od początku wyrabiamy u dziecka kierunek pisania od lewej do prawej strony: rysowanie szlaczków, kreślenie po śladzie itd.

Ćwiczenia usprawniające koordynację wzrokowo – ruchową to grafomotoryka, w których czynności ruchowe odbywają się pod ścisłą kontrolą wzroku.
Ćwiczenia grafomotoryczne wg H.Tymichowej: Dzieci dostają gotowy wzór, rysunek, który odbijają, powielają. Jest to doskonałe ćwiczenie graficzne, podczas którego, dzieci mogą rysować, malować, pisać palcem po śladzie itp. Metoda daje możliwości wykorzystania różnorodnych technik plastycznych, które urozmaicają proces działania. Ćwiczenia grafomotoryczne wyrabiają pewność i płynność ruchów ręki, manualność oraz koordynację ruchowo- wzrokową. PRZYGOTOWUJĄ DO NAUKI PISANIA.

 

Grudzień 2023r.

 Poczytaj mi mamo, poczytaj mi tato 

 

     „Nikt nie rodzi się czytelnikiem,

czytelnika trzeba wychować (…)”

                                                           

 

     W ciągle zmieniającej się rzeczywistości, w erze laptopów i smartfonów, książka jest – niestety zbyt często – zepchnięta na drugi plan na rzecz filmów i gier komputerowych. Kontakt z literaturą, jeśli jest dostatecznie żywy – rozwija osobowość dzieci, wzbogaca ich słownictwo i wyobraźnię.

      Badania naukowe potwierdzają, że codzienne głośne czytanie dziecku:

- rozwija język, pamięć i wyobraźnię;

- wspomaga myślenie;

- poprawia koncentrację;

- poszerza wiedzę ogólną;

- buduje więź między dorosłym a dzieckiem;

- zapewnia emocjonalny rozwój dziecka;

- wzmacnia poczucie własnej wartości dziecka;

- uczy wartości moralnych takich jak, np. piękno, dobro, prawda, miłość, przyjaźń;

- zapobiega uzależnieniu od telewizji i komputera;

- kształtuje nawyk czytania.

     Czytanie książek jest dla dziecka zarówno źródłem przyjemności, jak i rozrywki. To taka forma aktywności, która wpływa stymulująco na rozwój dziecka, obniża napięcie mięśniowe i relaksuje.

     Opowiadania, bajki, baśnie, wiersze to świat pełen przygód, w którym postaciami są ludzie, zwierzęta i rośliny jest lubiany zarówno przez dzieci, jak i dorosłych. Poza humorem, utwory zawierają zaskakujące zakończenie, zawierające w sobie ukryty morał lub przesłanie.

     Książki pomagają dzieciom rozumieć otaczający świat, kształtują nowe wyobrażenia i pojęcia. Głośne czytanie książek pomaga stosować przyswajane pojęcia w mowie.

Wiek przedszkolny to czas, w którym kształtują się nawyki dzieci, warto więc wykorzystać ów moment, aby poszerzać ich wiedzę o człowieku i świecie, dostarczając całego bogactwa przeżyć poprzez codzienne czytanie naszym pociechom. Dzieci od najmłodszych lat lubią słuchać bajek i baśni, zaś szczególną ciekawość wzbudzają znane wiersze. Przedszkolaki szybko je zapamiętują i chętnie do nich wracają. Czytanie i rozbudzanie w dziecku pasji do książek to doskonała inwestycja w jego rozwój. Dlatego też warto utrwalać ten dobry nawyk również w domu i poświęcić na wspólne czytanie przynajmniej 20 minut dziennie. Wspólne czytanie sprawia, że dziecko czuje się ważne i kochane, buduje i wzmacnia więzi pomiędzy dzieckiem a rodzicami.

 

            Rodzicu! Chcąc zachęcić dziecko do czytania:

1. Wprowadź ten rytuał do waszych codziennych zajęć.
2. Bądź dla niego przykładem – dzieci uczą się przez naśladownictwo. Jeśli widzą Cię czytającego, chętniej sięgają po książkę.
3. Czytaj dziecku wielokrotnie te same książki, jeśli Cię o to poprosi.
4. Rozmawiajcie o przeczytanych książkach.
5. Unikaj stereotypów – nie dziel książek „dla chłopców”, „dla dziewczynek”.
6. Nie musisz kupować dziecku wciąż nowych książek. Wybierzcie się wspólnie do biblioteki, tam możecie znaleźć prawdziwe „perełki”.                               

                                                                                                                                                     

                                                                                                                                                       

Wrzesień 2023r.

  ROZWÓJ DZIECKA 6-LETNIEGO

W szóstym roku życia kończy się średnie dzieciństwo, a rozpoczyna późne dzieciństwo. Okres rozwojowy dziecka jest w tym czasie bardzo dynamiczny. Już nigdy później nie ma takiego szybkiego wzrostu rozwoju jak w tym okresie. Należy pamiętać, że rozwój przebiega u jednych dzieci stabilnie – liniowo, a u innych nierównomiernie – skokowo. 

UMIEJĘTNOŚCI W ZAKRESIE MOTORYKI DUŻEJ

· potrafi zbiec na dół po schodach bez trzymania się poręczy

· potrafi stać na jednej nodze z zamkniętymi oczami

· potrafi zeskoczyć z wysokości 30 cm na palce nóg

· podejmuje próby skakania na skakance

· potrafi wykonać proste figury akrobatyczne (np. przewroty)

· potrafi iść stopa za stopą wzdłuż linii bez utraty równowagi

· potrafi przeskoczyć przeszkodę o wysokości 20 cm, odbijając się z miejsca obunóż

· umie sprawnie chwytać i odrzucać piłkę

UMIEJĘTNOŚCI W ZAKRESIE MOTORYKI MAŁEJ

· ma w pełni opanowane czynności samoobsługowe (łącznie z zapinaniem i odpinaniem guzików, sznuruje buty na kokardkę)

· potrafi tworzyć rysunki tematyczne (rysując i pisząc dziecko wykonuje ruchy dłonią, uruchamia nadgarstek)

· ruchy dłoni są precyzyjne (drze papier na kawałki i przykleja w określonym miejscu)

· ma prawidłowo ukształtowany chwyt pisarski

· potrafi wycinać nożyczkami różne kształty (np. koło, kwadrat)

· potrafi kolorować w konturze bez wychodzenia za linie

· lepi z plasteliny proste kształty tematyczne (np. bałwana)

UMIEJĘTNOŚCI W ZAKRESIE PERCEPCJI WZROKOWEJ

· potrafi odtworzyć skomplikowany wzór w przestrzeni i na płaszczyźnie wg modelu

· potrafi wskazać brakujący element na obrazku

· potrafi uzupełnić brakujący element w szeregu  

· potrafi wskazać różnice na dwóch podobnych obrazkach

· potrafi narysować trójkąt, romb i inne formy złożone z figur geometrycznych 

· zapamiętuje wzrokowo układ 4-5 elementów i potrafi określić, którego brakuje

· potrafi złożyć prostokąt z dwóch trójkątów, mając na wzór prostokąt

· potrafi z pamięci nawlec na sznur 7 korali o dwóch rożnych kolorach lub kształtach wg. wcześniej pokazanego wzoru

· potrafi różnicować i nazwać kilkanaście kolorów

UMIEJĘTNOŚCI W ZAKRESIE ORIENTACJI W SCHEMACIE CIAŁA I KIERUNKACH W PRZESTRZENI

· prawidłowo wskazuje stronę prawą i lewą własnego ciała

· orientuje się w schemacie ciała osoby stojącej naprzeciwko

· potrafi poruszać się w wyznaczonym kierunku na polecenie słowne (w przód-w tył, w bok, w prawo-w lewo)

· potrafi określić wzajemne położenie przedmiotów względem siebie, posługuje sie określeniami: na, pod, nad, między, na prawo, na lewo

· orientuje się w kierunkach na płaszczyźnie i wyznacza na kartce: górę/ dół, prawy/lewy bok, prawy/lewy, dolny, górny róg kartki

UMIEJĘTNOŚCI W ZAKRESIE PERCEPCJI SŁUCHOWEJ

· potrafi rozpoznać dźwięki celowo wytwarzane przez różne przedmioty na skutek ich uderzania, pocierania, gniecenia, itp.

· porównuje dźwięki między sobą, określa ich cechy jakościowe, np. wysokie/niskie, szybkie/wolne

· odtwarza proste, kilkuelementowe układy dźwiękowe - wyklaskiwane lub wystukiwane

· odtwarza zasłyszany układ dźwiękowy przy pomocy symboli oraz wystukuje układ zgodnie z jego symboliczną ilustracją

· dokonuje analizy (rozkładu) i syntezy (łączenia) głoskowej wyrazów, przelicza liczbę głosek w wyrazie

· wyodrębnia wyrazy w zdaniu, przelicza liczbę wyrazów w zdaniu

· potrafi wyodrębniać rymujące się wyrazy, samodzielnie tworzy rymy

· powtarza ze słuchu ciąg pięciu liczb oraz dłuższe zdanie lub krótką rymowankę

UMIEJĘTNOŚCI W ZAKRESIE MOWY

· wymowa zwykle jest poprawna

· mowa jest poprawna gramatycznie

· ma bogaty zasób słów, poszerza zasób słownikowy o określenia odnoszące się do zagadnień przyrodniczych, społecznych, zdrowotnych, itp.

· posługuje się formułami językowymi dostosowanymi do sytuacji (wita się, prosi o coś, zwraca się w sposób właściwy do osób dorosłych)

· ma coraz większe umiejętności komunikacyjne, potrafi opowiadać

· formułuje dłuższe wypowiedzi związane z przeżyciami, zdarzeniami, zjawiskami, na temat treści filmu, planowaniem pracy

· opowiada, co widzi na obrazku przy pomocy zdań złożonych z użyciem coraz bogatszego zasobu słownictwa, nadaje tytuły obrazkom i układa podpisy

UMIEJĘTNOŚCI MATEMATYCZNE

· dzieli przedmioty na obszerne zbiory, np. zwierzęta, ludzie, rośliny, budowle 

· stosuje już większość reguł poprawnego liczenie: przestrzega reguły "jeden do jednego", wymienia liczebniki we właściwej kolejności, utrwala podwójne znaczenie ostatniego wypowiedzianego liczebnika

· dostrzega regułę niezależności porządkowej: wie, że można zacząć liczenie od początku lub od końca, a wynik liczenia się nie zmieni; zaczyna spostrzegać, że przestawianie przedmiotów lub sposób liczenia nie ma wpływu na wynik

· porównuje liczebność zbiorów poprzez łączenie w pary lub przeliczanie Dodawanie i odejmowanie

· potrafi ustalić wynik dodawania i odejmowania licząc na palcach lub innych zbiorach zastępczych

· zna cyfry od 0 do 10 oraz stosuje znaki matematyczne równości, mniejszości, większości, dodawania i odejmowania

UMIEJĘTNOŚCI W SFERZE EMOCJONALNO-SPOŁECZNEJ

· W zakresie samoobsługi: myje twarz i zęby bez pomocy, ubiera się samodzielnie, zapina guziki, wiąże supełek, potrafi zawiązać kokardkę

· bierze udział w grach opartych na współzawodnictwie

· wzrasta znaczenie autorytetu osób innych niż rodzice

· używa adekwatnie zwrotów grzecznościowych typu proszę, dziękuję, przepraszam

· ma ulubionego kolegę/koleżankę 

· pojawia się pełna zdolność do zabaw tematycznych, zabawa jest rozbudowana i zorganizowana w ciąg zdarzeń.

· potrafi wykonać złożone polecenia (trzyetapowe), np. połóż najpierw ołówek na krześle, potem otwórz drzwi, a potem przenieś mi książkę, która leży na stole  

· potrafi słuchać, gdy mówi ktoś inny.

(na podstawie książki Diagnoza i wspomaganie rozwoju psychoruchowego dziecka w wieku przedszkolnym K. Skarbek, I. Wrońskiej)

 

 

 

 

Czerwiec 2023r.

 

SŁUCH FONEMATYCZNY

– umiejętność rozróżniania fonemów ( dźwięków mowy ludzkiej). Oznacza to, że dziecko może wyodrębnić z potoku mowy – wyrazy, w wyrazach – sylaby, w sylabach – głoski, a także uchwycić kolejność głosek w wyrazie.

Właściwie wykształcony słuch fonematyczny umożliwia prawidłową wymowę, wychwytywanie różnic między słowami podobnie brzmiącymi, ale mającymi inne znaczenie, a w końcu dokonywanie analizy i syntezy słuchowej wyrazów, co stanowi podstawę w nauce czytania i pisania.

Zaburzenia słuchu fonematycznego często powodują trudności w czytaniu (uporczywe literowanie) i pisaniu ze słuchu.

Przykłady zabaw i ćwiczeń:

-  rozpoznawanie dźwięków wydawanych przez różne instrumenty i przedmioty ( gniecenie gazety, przelewanie wody, przesypywanie kaszy, stukanie klockami itp.), rozpoznawanie głosów zwierząt i sprzętu gospodarstwa domowego;

• odtwarzanie przez dzieci słyszanego rytmu przy pomocy wyklaskiwania, wytupywania, wystukiwania;

- rozpoznawanie melodii piosenek po zaśpiewanym fragmencie;

- wyróżnianie wyrazów w zdaniu, przeliczanie ile jest wyrazów w zdaniu (tyle podskoków, ile słyszymy wyrazów w zdaniu itp.);

- wyróżnianie sylab w wyrazie, najlepiej za pomocą klaskania (jedna sylaba – jedno klaśnięcie), przeliczanie sylab w wyrazie i np. tyle podskoków, przysiadów ile jest sylab;

- zabawa w kończenie wyrazów – podajemy dziecku pierwszą sylabę, np. ko – a dziecko dodaje – ło ( powstaje: koło);

-  wyróżnianie głosek w wyrazach – najpierw na początku wyrazu, potem na końcu wyrazu i w środku wyrazu (można użyć do tej zabawy obrazków, spośród których dziecko wyszuka obrazki zaczynające się na daną głoskę);

-  słuchanie wierszy, w których występuje jak najwięcej dźwięków do naśladowania. Można wykorzystać następują ce utwory: „ Lokomotywa”, „ Ptasie radio”, „Kotek”.-  podkreślanie czerwoną kredką wyrazów, które „ syczą”, a niebieską, tych które „ szumią”

(sok, puszka, szachy, postój, proszek, ser) lub rozdzielanie obrazków przedstawiających nazwy przedmiotów, które „syczą” na jedną stronę, które „ szumią” na drugą stronę lub gdy dorosły wymawia wyraz szumiący to dziecko, np. podskakuje, a jak wymawia wyraz syczący to dziecko klaszcze itp. Można zastosować różne modyfikacje tej zabawy;

- wymyślanie ciągu wyrazów na daną głoskę, np. wszyscy wymyślają wyrazy na głoskę „k”;

UWAGA!

Podczas tego rodzaju zabaw bardzo ważne jest aby wymawiać głoski w izolacji, czyli mówimy głoski krótko „r”, nie „ ry”, „s” a nie „sy” „m”, a nie „my” itd.

Życzymy przyjemnej zabawy z dziećmi!

 

 

 

 

Maj 2023r.

Dlaczego należy czytać dzieciom?

W planowaniu działań edukacyjnych przedszkola wiele czasu przewiduje się na wprowadzenie dziecka w świat literatury. Kontakt z książką nie jest naturalną potrzebą dziecka, jak np. różne formy jego aktywności poznawczej, ruchowej, werbalnej czy zabawowej. Potrzebę tę w dziecku musimy wzbudzić sami w trakcie procesu wychowawczego. Dlatego to od nas nauczycieli i rodziców zależy, czy potrafimy mimo atrakcyjności powszechnie dostępnej telewizji rozbudzić zainteresowanie książką i przygotować je do tego, by kontakt z literaturą stał się niezbędny. Musimy być świadomi, że dziecko ery elektronicznej w coraz większym stopniu żyje i rozwija się pod wpływem wielu bodźców z otaczającej je rzeczywistości, w tym głównie mas-mediów. Nie można w tym wszystkim zapomnieć o książce. Kontakt z nią daje bowiem możliwość obcowania ze światem wartości, jakie niesie literatura. Czytanie książek pozwala na znaczenie bardziej swobodną grę wyobraźni niż kontakt z telewizją czy komputerem. Może pozytywnie wpływać na rozwój uczuć, lepsze zrozumienie innych ludzi, a zarazem tworzenie obrazu samego siebie. Postacie ulubionych bohaterów mogą dostarczać pozytywnych wzorów zachowań. Dzieci zdobywają z książek wiedzę o przedmiotach, ludziach, zwierzętach, roślinach, poznają pojęcia abstrakcyjne jak: miłość, przyjaźń czy współczucie. Czytanie stwarza więc korzystne warunki do rozwoju myślenia. Dziecko nabywa umiejętności porównywania, wnioskowania, uogólniania. Głośne czytanie spełnia ponadto ważną rolę w kształtowaniu mowy dziecka. Nie tylko wzbogaca słownik, lecz uczy prawidłowego formułowania myśli, budowy zdań, kształcone są podstawowe funkcje słuchowe, jest bardzo ważne dla rozwoju uczuciowego.Dobór literatury zależy od wieku: trzylatki chętniej oglądają obrazki, o których się opowiada, wzbogacając ich treść na miarę własnej fantazji. Czterolatki potrafią już słuchać czytania, lecz dobrze jest gdy mają oparcie w ilustracji. Pięcio- i sześciolatki mogą słuchać dość długich opowiadań w takim stopniu interesujących aby utrzymały ich uwagę. Można dłuższe opowiadanie dzielić na odcinki czytane w kolejnych dniach. Podkreślamy bardzo istotną wartość głośnego czytania i dlatego przedszkole realizuje ogłoszony program "Cała Polska czyta dzieciom". Głośne czytanie jest bardzo łatwe i należy ten rytuał utrzymywać nawet wówczas, gdy dziecko samo już dobrze czyta. Dzieci, które już w wieku przedszkolnym zostaną w sposób ciekawy wprowadzone w świat książek odpowiadających dziecięcym zainteresowaniom i potrzebom, będą ich szukały później same, wbrew twierdzeniom, że zanika kultura czytelnicza na rzecz obrazu. Nie pozbawiajmy dziecka korzyści jakie niesie głośne czytanie. Czytajmy nie tylko małym dzieciom, ale także nastolatkom.

 WPŁYW SYSTEMATYCZNEGO GŁOŚNEGO CZYTANIA DZIECIOM NA ROZWÓJ ICH OSOBOWOŚCI!

Czytanie jest kluczem do wiedzy i sprawności umysłu, rozwija język, który stanowi podstawę do myślenia, w tym także matematycznego, otwiera dostęp do skarbnicy ludzkiej myśli i wiedzy.

Tymczasem wielu ludzi, choć umie czytać - nie czyta. Dlaczego?

Ponieważ nawyk czytania i miłość do książek musi powstawać w dzieciństwie.

Uczymy dzieci czytać, ale nie dbamy o to, by lubiły czytać. Nie rozbudzamy w nich zapału do książek, nie dokładamy starań, by czytanie stało się ich ogromną przyjemnością i potrzeba!

Wielu dzieciom doświadczenia z książką kojarzą się z przymusem, przykrością i nudą. Dlatego porzucają czytanie na rzecz telewizji. Najskuteczniejszym sposobem wychowania czytelnika na całe życie jest głośne czytanie dziecku dla przyjemności.

 WSKAZÓWKI!

- Czytać codziennie przez co najmniej 20 min. - czas czytania dostosować do przedziału uwagi dziecka, początkowo może być krótki, stopniowo można go wydłużać, chodzi jednak o codzienny rytuał czytania. Dobrą porą jest wieczór przed snem. Czytanie powinno się zawsze kojarzyć dziecku z radością - nigdy z przymusem, karą czy nudą.

- Wybierać wyłącznie książki ciekawe i wartościowe dla dziecka, jeśli dziecko o to prosi warto wielokrotnie czytać tę samą książkę, czy wiersz. Należy pozwalać na pytania, powrót do poprzedniej strony, rozmowy zainspirowane tekstem - ta część głośnego czytania najbardziej rozwija intelekt i wrażliwość dziecka.

- Reklamować czytanie własnym przykładem - dzieci powinny widzieć dorosłych pogrążonych we własnych lekturach książek i czasopism.

 

                                                                           RODZICU!!

"Bez względu na to ile masz zajęć najważniejszą rzeczą jaką możesz zrobić dla przyszłości swojego dziecka, obok okazywania mu miłości przez przytulanie, jest codzienne, głośne czytanie oraz radykalne ograniczenie telewizji"

(Jim Trelease)

 

 

 

 

 

 

Kwiecień 2023r

 

"Muzyka łagodzi obyczaje"

 

„Muzyka wpływa na uszlachetnienie obyczajów” Arystoteles

          Dziecko wieku przedszkolnym charakteryzuje naturalna wrażliwość na muzykę. Muzyka, jako środek niewerbalnej komunikacji posiada potężne działanie aktywizujące. Wywołuje spontaniczne reakcje emocjonalne i ruchowe. Poprzez muzykę dziecko kształci swoje zdolności i zainteresowania, uczy się prostych operacji myślowych. Muzyka uspokaja, uczy wrażliwości, rozwija zainteresowania i pozwala odkryć nowe umiejętności. Muzyka łagodzi obyczaje, rozwija wyobraźnię. Zajęcia umuzykalniające mają na celu wyzwolenie swobody psychicznej, przezwyciężenie nieśmiałości  i różnego rodzaju zahamowań. Poprzez zainteresowanie dzieci wspólną zabawą eliminuje się u nich cechy egocentryczne, wzbogaca treści emocjonalne. Poprzez zintegrowane stosowanie muzyki i ruchu u dzieci realizowane są także inne ważne cele wychowawcze, edukacyjne i ogólnorozwojowe. Zasady stosowane na zajęciach oraz uporządkowana forma ćwiczeń wzmacniają w dziecku poczucie bezpieczeństwa i własnej wartości, kształtują jego wrażliwość i empatię, poprawiają samopoczucie, wpływają pozytywnie na zachowanie. Systematycznie prowadzone zajęcia umuzykalniające mają ogromny wpływ na rozwój dziecka, bo przecież muzyka jest doświadczeniem uniwersalnym, możliwym i dostępnym dla każdego, bo przecież ruch wpisuje się w naturę i potrzeby dziecka, bo działa aktywizująco i wzmacniająco. Aby działania były twórcze i pobudzające, muszą integrować różne treści i formy działania z odpowiednio dobranymi pomocami dydaktycznymi.

„Bogata stymulacja wszystkich zmysłów jest najlepszą drogą do rozwoju intelektu dziecka, jego sprawności ruchowej oraz sfery emocjonalnej”.

 

 

Marzec 2023r.

Zdrowe żywienie przedszkolaka

 

Przedszkolaki to grupa, która chętnie uczy się nowych rzeczy, jest ciekawa świata i otaczających go spraw. Dzieci chętnie naśladują dorosłych oraz rówieśników i sprawdzają granice, które się im postawi. Dieta przedszkolaka powinna zapewniać prawidłowy rozwój fizyczny i umysłowy, poprzez dostarczanie wszystkich składników odżywczych w odpowiednich proporcjach.

Zasady żywienia dzieci w wieku przedszkolnym:

1. Dziecko powinno spożywać 3 posiłki główne – śniadanie, obiad i kolację, oraz 2 posiłki dodatkowe – II śniadanie i podwieczorek.

2. Posiłki powinny być podawane dziecku o stałych porach co 3-4 godziny, kolacja nie powinna być później niż 2 godziny przed snem.

3. Śniadanie dziecko powinno zjeść nie później niż 2 godziny od pobudki.

4. Dieta powinna zawierać produkty z każdej kategorii żywności (warzywa, owoce, produkty zbożowe, mięso i przetwory, ryby, mleko i produkty mleczne, tłuszcze) i być urozmaicone w każdej kategorii.

5. Podstawowym napojem w ciągu dnia powinna być woda mineralna. Przedszkolak potrzebuje dziennie ok. 1700ml płynów (w upalne dni i przy zwiększonej aktywności fizycznej oraz w czasie choroby – więcej).

6. Codziennie w diecie dziecka powinny znaleźć się przetwory zbożowe z pełnego przemiału, mleko i produkty mleczne oraz warzywa i owoc

7. Chude mięso powinno być spożywane nie częściej niż 2-3 razy w tygodniu, drób bez skóry – 2-3 razy w tygodniu, natomiast ryba obowiązkowo 1-2 razy w tygodniu.

8. Przedszkolak może zjeść 3-4 jaja tygodniowo.

9. Do przyrządzania potraw należy korzystać z tłuszczów roślinnych   i ograniczać udział tłuszczów zwierzęcych.

10. Porcję owoców w ciągu dnia można zamienić na porcję soku ze świeżych owoców.

11. W diecie przedszkolaka unikamy dosalania potraw, dosładzania potraw  i napojów, słodyczy, ostrych przypraw i marynat, sztucznych barwników  i konserwantów.

12. Dzieciom nie podajemy surowego mięsa, surowych owoców morza, serów pleśniowych oraz surowego jaja i niepasteryzowanego mleka.

13. Porcje podawane dziecku powinny zaspokajać jego głód, ale nie powodować przekarmiania.  

 

Tekst powstał w oparciu o treści zamieszczone na portalu MiastoDzieci.pl

 

 Luty 2023

   „Tworzenie bajek i korzyści z ich płynące”

Dziecku trudno mówić o swoich problemach. Nie potrafi zwerbalizować swojego strachu, a czasem nawet go rozpoznać. Może też obawiać się, że jeśli wyrazi strach słowami, wówczas on się nasili (dziecko stosuje w tym wypadku "magiczne myślenie"). Spójrz na świat oczami swojego dziecka.

Bohater bajki musi być bardzo podobny do Twojego dziecka, ale nie może być nim. Przede wszystkim należy zmienić imię głównej postaci opowiadania, zabieg ten da dziecku poczucie bezpieczeństwa. Inne szczegóły z życia dziecka powinny być bardzo bliskie oryginału (np. opis pokoju, zabawek, itp.) lub zgodne z nim całkowicie (np. wiek). Bohaterem bajki może też być zwierzątko, które dzielnie radzi sobie z określonymi trudnościami (najlepiej bliskie dziecku lub podobne do niego). W każdym z przypadków dziecko powinno identyfikować się z bohaterem bajki.

Poczucie bezpieczeństwa wywołane przeświadczeniem, że jakaś sytuacja nie zdarzyła się mi (dziecku), tylko komuś innemu, sprawia, że można ją przemyśleć, zbliżyć się do niej, lepiej zrozumieć samą sytuację oraz uczucia jej towarzyszące.

Słuchanie o przeżyciach kogoś, kto doświadcza czegoś podobnego jest pocieszeniem. Dziecko zyskuje przekonanie, że nie jest samo, nie tylko ono przeżywa dany problem.

Działanie terapeutyczne ma już samo spędzanie czasu z rodzicami. Niezależnie od treści historii, dziecko doznaje uczucia przyjemnej, uspokajającej bliskości z jednym z rodziców. Treść opowiadania pomaga dziecku w pokonywaniu kłopotów, a jednocześnie wzmacnia więź pomiędzy dzieckiem i rodzicami.

Opowiadanie powinno być bliskie temu, co dzieje się w życiu dziecka, jego zakończenie zależne jest od wyobraźni rodzica. Istotne jest, aby zakończenie bajki było pozytywne (należy dać dziecku nadzieję, że zdoła znaleźć wyjście ze swoich kłopotów). Dziecko, które nie wierzy, że uda mu się rozwiązać dany problem, nie znajdzie motywacji do wysiłku, żeby coś zmienić, podda się.

Droga do pozytywnego zakończenia bajki będzie z pewnością inna w każdej historii. Musi to być coś, co Wasze dziecko będzie mogło przyjąć i wykorzystać (może wynikać z praktycznej techniki - np. odwrażliwiania, może też wynikać z wiedzy, np. że nawet ogromny smutek z czasem osłabnie i stanie się możliwy do zniesienia).
Dziecko może wykorzystać to, czego się nauczyło na podstawie jednej z bajek i posłużyć się tą wiedzą w wypadku innych trudności.

Pamiętaj, że odpowiednio skonstruowana bajka jest bardzo skuteczna, pozwala dziecku dowiedzieć się czegoś o sobie i swoich problemach. Dzięki bajce dziecko czuje się silniejsze, przekonuje się, że ma wsparcie i jest rozumiane przez najbliższą sobie osobę - przez rodzica.

 

 

 

 Styczeń 2023r.

                    Bezpieczne ferie

Baza wypoczynku

Ministerstwo Edukacji i Nauki prowadzi publiczną bazę danych o wypoczynku. Dzięki niej rodzice i opiekunowie w łatwy i szybki sposób mogą sprawdzić wiarygodność organizatora wypoczynku. Baza daje gwarancję, że wypoczynek został zorganizowany zgodnie z obowiązującymi przepisami i procedurami.

 „Poradnik bezpiecznego wypoczynku”

Zachęcamy do zapoznania się z „Poradnikiem bezpiecznego wypoczynku”. Publikacja MEiN prezentuje aktualne informacje dla organizatorów,rodziców i uczestników wypoczynku.

Informacje zawarte w publikacji ułatwią rodzicom odpowiednie przygotowanie swoich dzieci do wypoczynku zimowego oraz umożliwią zdobycie niezbędnej wiedzy dotyczącej szeroko pojętego bezpieczeństwa.

Bezpieczeństwo podczas zimowego wypoczynku

Niezależnie od tego, czy uczniowie będą wyjeżdżać na zorganizowany wypoczynek, spędzą ferie w domu lub na półkoloniach, ważne jest zachowanie podstawowych zasad i przepisów bezpieczeństwa. Dotyczą one zarówno przemieszczania się, jak również różnych form aktywności i odpoczynku.

• Bezpieczne zabawy i aktywności na świeżym powietrzu

Dzieciom w zimowych zabawach powinni towarzyszyć dorośli opiekunowie. Do zabaw i aktywności na świeżym powietrzu należy wybierać tylko bezpieczne, najlepiej specjalnie wyznaczone do tego miejsca. Nie wolno zjeżdżać na sankach w pobliżu drogi ani przywiązywać ich do samochodu czy ciągnika rolniczego. Zorganizowanie w ten sposób kuligu na drogach publicznych jest nie tylko niezgodne z przepisami, ale przede wszystkim jest niebezpieczne dla jego uczestników.

Rodzice i opiekunowie powinni również zwracać uwagę na bezpieczeństwo dzieci wybierających się na spacer, szczególnie w warunkach ograniczonej widoczności. Warto przypomnieć podstawowe zasady poruszania się po drogach oraz wyposażyć najmłodszych w elementy odblaskowe.

• Kontrola środków transportu

O przeprowadzenie kontroli do Wojewódzkiego Inspektoratu Transportu Drogowego mogą zwrócić się organizatorzy wypoczynku oraz rodzice i opiekunowie dzieci. Kontrole są prowadzone zarówno w punktach kontrolnych, w miarę możliwości w miejscu wyjazdu autokaru, jak i na głównych szlakach komunikacyjnych.

Na stronie Bezpieczny autobus rodzice mogą sprawdzić m.in., czy pojazd, którym dzieci pojadą na wypoczynek, ma aktualne badania techniczne i polisę ubezpieczeniową.

• Zaplanowane indywidualne wyjazdy

Rodzice, którzy udają się z dziećmi na wypoczynek własnym środkiem transportu, powinni przed podróżą sprawdzić stan techniczny pojazdu oraz jego wyposażenie. Warto pamiętać, że podstawą bezpiecznej podróży jest bezpieczna prędkość. Ważna jest również odpowiednia kondycja psychofizyczna kierowcy.

Polecane serwisy

Planując zimowy odpoczynek, warto zapoznać się z informacjami przygotowanymi przez różne służby i instytucje publiczne. Zachęcamy do odwiedzenia następujących stron i serwisów internetowych:

• Zasady bezpieczeństwa dotyczące zabaw na śniegu, lodowisku i podczas kuligów – informacja opracowana przez KMP Białystok.
• Bezpiecznie na stoku – na stronie można znaleźć m.in. kodeks narciarski dla najmłodszych, użyteczne porady i wskazówki, komiksy i materiały do pobrania.
• Ostrożnie na lodzie – informacja o zagrożeniach związanych z zamarzniętymi zbiornikami wodnymi.
• Bezpieczne poruszanie się po górach – materiały informacyjne Grupy Karkonoskiej Górskiego Ochotniczego Pogotowia Ratunkowego.
• Akademia Górska TOPR – filmy i materiały informacyjne Tatrzańskiego Ochotniczego Pogotowia Ratunkowego.

Wypoczynek za granicą

Podczas planowania wyjazdów zagranicznych konieczne jest bieżące śledzenie informacji zamieszczanych na stronie internetowej Ministerstwa Spraw Zagranicznych, szczególnie w zakładce Informacje dla podróżujących.

Wszystkie osoby, które planują wyjazd zagraniczny, zachęcamy do pobrania aplikacji Polak za granicą. To sprawdzone źródło informacji w podróży, w którym można znaleźć m.in. kontakty do polskich placówek zagranicznych.

 

 

 Grudzień 2022r. 

                                                  APEL TWOJEGO DZIECKA

               Wychowanie dziecka to nie miła zabawa,

               a zadanie, w które trzeba włożyć wysiłek bezsennych nocy,

                kapitał ciężkich przeżyć i wiele myśli...

                                                                 Janusz Korczak

Janusz Korczak- wychowawca, pedagog, lekarz, pisarz, publicysta, działacz społeczny, autor książek o Maciusiu i Kajtusiu, prekursor praw dziecka, opiekun dzieci. Jego dzieła od lat wychowują kolejne pokolenia dzieci i rodziców. Jednym z najpiękniejszych tekstów, podsumowującym zasady, którymi kierował się ten wybitny pedagog, jest  Apel Twojego Dziecka.

         Warto te zasady sobie od czasu do czasu przypomnieć. Oto najważniejsze z nich:  

1. Nie psuj mnie dając mi wszystko, o co Cię proszę! Niektórymi prośbami jedynie wystawiam Cię na próbę. 2. Nie obawiaj się postępować wobec mnie twardo i zdecydowanie! Daje mi to poczucie bezpieczeństwa. 3. Nie pozwól mi utrwalić złych nawyków! Ufam, że ty pomożesz mi się z nimi uporać. 4. Nie postępuj tak, abym czuł się mniejszy niż jestem! To sprawia, że postępuję głupio żeby udowodnić, że jestem duży. 5. Nie karć mnie w obecności innych! Najbardziej mnie przekonujesz, gdy mówisz do mnie spokojnie i dyskretnie. 6. Nie ochraniaj mnie przed konsekwencjami tego co zrobiłem! Potrzebne mi są również bolesne doświadczenia.                        7. Nie przejmuj się zbytnio moimi małymi dolegliwościami! Pomyśl jednak czy nie staram się przy ich pomocy przyciągnąć twojej uwagi.
8. Nie gderaj! Będę się bronił, udając głuchego.
9. Nie dawaj mi pochopnych obietnic! Czuję się bardzo zawiedziony, gdy ich później nie dotrzymujesz.
10. Nie przeceniaj mnie! To mnie krępuje i niekiedy zmuszony jestem do kłamstwa, aby nie sprawić Ci zawodu.
11. Nie zmieniaj swoich zasad postępowania w zależności od układów! Czuję się wtedy zagubiony i tracę wiarę w Ciebie i w siebie.
12. Nie zbywaj mnie, gdy stawiam Ci pytania! Ja znajdę informację gdzie indziej, ale chciałbym żebyś ty był(a) moim przewodnikiem po świecie.
13. Nie mów, że mój strach i moje obawy są głupie! Dla mnie są bardzo realne.
14. Nigdy nawet nie sugeruj, że Ty jesteś doskonały i nieomylny! Przeżywam bowiem zbyt wielki wstrząs gdy widzę, że nie jesteś taki.
15. Nigdy nie myśl, że usprawiedliwienie się przede mną jest poniżej Twojej godności! Wzbudza ona we mnie prawdziwą serdeczność.
16. Nie zabraniaj mi eksperymentowania i popełniania błędów! Bez tego nie mogę się rozwijać.

 

LISTOPAD 2022r.

JAK MOŻNA POMÓC DZIECKU DOBRZE SIE ZACHOWAĆ?

 

"Nikt nie rodzi się z wbudowanymi umiejętnościami wychowawczymi. Trzeba się tego nauczyć"

 

Każdy rodzic wychowując swoje dziecko zastanawia się i martwi czy robi to właściwie. Nie ma rodziców doskonałych. Wszyscy miewają trudności i zastanawiają się czy wywierają na swoje dzieci dobry wpływ. Jednym z problemów jest dyscyplina, czyli pytanie co zrobić żeby dzieci dobrze się zachowywały. Dla wielu rodziców ten problem może okazać sie bardzo trudny. Każdy rodzic ma swoje zdanie na temat jak należy wychowywać dzieci. Pozytywne podejście polega na chwaleniu dziecka i zachęcaniu go do pożądanych zachowań oraz upewnieniu się, że poświęcamy dziecku uwagę oraz kiedy zachowuje się we właściwy sposób. Pozytywne podejście nie obejmuje bicia dziecka. Niektórzy rodzice obawiają się, że jeśli nie będą dawali dzieciom klapsów to stracą nad nimi panowanie. W rzeczywistości jednak dzieje się zupełnie inaczej. Im częściej okazujemy dzieciom miłość, szacunek, dzieci rozumieją dlaczego chcemy, żeby zachowywały się w określony sposób i tym bardziej chcą spełnić nasze oczekiwania.

 

TRUDNE ZACHOWANIA – to zachowania, które przeszkadzają dorosłym jak i samym dzieciom oraz negatywnie odbijają się na atmosferze relacji rodzica z dzieckiem.

Pojawiają się między innymi gdy:

• Dążenia dziecka spotykają się ze zdecydowanie innymi dążeniami dorosłego.
• Dziecko doświadczyło już wcześniej, że zwiększając opór jest w stanie osiągnąć swój cel.
• Dziecko nie rozumie potrzeby wykonania polecenia.
• Dziecko nie wie co innego mogłoby zrobić w tej sytuacji.
• Rodzice dają dziecku sprzeczne komunikaty (jedno nie pozwala na cos, a inne pozwala).

Trudne zachowania mogą być:

• Uzewnętrznione – np. napad złości, krzyk, płacz tupanie, bicie, niszczenie, brzydkie odzywanie się).
• Bierny opór – np. odmowa, odwlekanie wykonania polecenia(zaraz, zrywanie kontaktu (odchodzenie, zatykanie uszu), kłamstwo, sztywność zachowania (np. domaganie się ciągle tego samego na obiad).

Trudne zachowania dziecka wywołują u rodziców poczucie bezradności, brak kompetencji, wstyd, brak poczucia kontroli nad sytuacją. Następstwem tego jest poczucie złości na dziecko i na siebie, a wtedy rodzic może zrobić coś, czego może żałować. A następnie być bardziej pobłażliwym, chcąc dziecku wynagrodzić swoje złe emocje.

PRZYKŁADY POZYTYWNYCH WYBORÓW RODZICÓW

•   Dawaj dzieciom przykład dobrego zachowania.
Dzieci uczą się, naśladując zachowania innych. Z pewnością będą naśladowały Twoje postępowanie.

•   Zmieniaj otoczenie, a nie dziecko.
Lepiej jest trzymać cenne, niebezpieczne lub kruche przedmioty poza zasięgiem dziecka, niż karać dziecko za jego naturalną ciekawość.

•   Wyrażaj swoje życzenia pozytywnie!
Mów dzieciom czego od nich oczekujesz, a nie tylko, czego sobie życzysz.

•   Stawiaj realistyczne wymagania.
Pamiętaj o tym, aby zadawać sobie pytanie, czy twoje wymagania odpowiadają wiekowi i sytuacji dziecka. Musisz okazywać więcej cierpliwości.

•   Nie polegaj zanadto na nagrodach i karach.
W miarę, jak dzieci dorastają, kary i nagrody stają się coraz mniej skuteczne. Wyjaśnij powody Twoich decyzji. Negocjuj ze starszymi dziećmi, stosuj taktykę odwracania uwagi w wypadku małych dzieci.

•   Wybierz wychowanie bez bicia i krzyku.
Na początku klapsy mogą się wydawać skuteczne, jednak może się okazać, że rodzice muszą uderzyć coraz mocniej, żeby osiągnąć ten sam skutek. Krzyczenie na dzieci lub nieustanne ich krytykowanie bywa równie szkodliwe i może doprowadzić do długotrwałych trudności emocjonalnych. Takie kary nie pomagają dziecku wykształcić w sobie samokontroli i szacunku dla innych.

 

Październik 2022r.

                Inteligencja emocjonalna u dzieci w wieku przedszkolnym.

 Emocje odgrywają zasadniczą rolę w życiu każdego człowieka. Towarzyszą nam w różnych sytuacjach, odpowiadają za relacje ze światem zewnętrznym. Wiek przedszkolny to okres intensywnego rozwoju emocjonalnego dzieci. W tym czasie dzieci poznają, identyfikują i wyrażają emocje.

Jest to także okres, w którym dzieci mogą wykształcić inteligencję emocjonalną, zdobyć umiejętności związane z odbiorem, a także okazywaniem stanów emocjonalnych, poznają sposoby rozładowania napięć, panowania nad emocjami. Następuje proces powstawania uczuć wyższych.

Inteligencja emocjonalna umożliwia adekwatne zachowanie się w różnych sytuacjach, wobec ludzi, zadań, napotkanych trudności i niepowodzeń . Ważną rolę ogrywa środowisko wychowawcze dziecka, a więc i nauczyciel, który będzie wspierał dziecko w nowych sytuacjach, ucząc nazywać, rozpoznawać a także radzić sobie z emocjami.

Zasadniczym celem wspomagania rozwoju społeczno- emocjonalnego jest więc :
- wyposażenie dziecka w różne sposoby radzenia sobie w sytuacjach dla niego trudnych,
- kształtowanie postaw związanych z pełnieniem ról społecznych,
- uczenie nowych sposobów rozwiązywania napięć i konfliktów,
- pomoc w przyswajaniu norm i zasad postępowania, akceptowanych społecznie,
- przechodzenie od emocji słabo uświadomionych do świadomej kontroli.
- kształtowanie wyrażania własnych emocji w różnych formach aktywności
Umiejętność porozumiewania się z rówieśnikami pozwala na zaspokojenie potrzeby kontaktu emocjonalnego, przynosi satysfakcje i potrzebę bezpieczeństwa, a jednocześnie zwiększa szanse rozwoju społecznego.

W optymalnym klimacie wychowawczym dziecko zbuduje pozytywny obraz samego siebie, zdobędzie umiejętności empatyczne, jak również umiejętności społeczne. Wychowanie to wskazywanie jak żyć, nauka odpowiedzialności za własne czyny i umiejętność radzenia sobie w różnych sytuacjach. Pozwólmy dzieciom samodzielnie pokonywać trudności, potykać się i podnosić, uczyć się na własnych błędach, poznawać smak porażek i sukcesów, bo właśnie tak najlepiej się uczą.

 

  Wrzesień 2022r.

 

                           Co powinien umieć 5-latek

 

Rozwój intelektualny

 

·         prawidłowo wymawia głoski,

·         nazywa przedmioty, czynności, sytuacje, potrafi je opisać za pomocą przymiotników,

·         wypowiada się zdaniami,

·         potrafi przedstawić bieg zdarzenia, opisać, co się stało, co mu dolega, dlaczego płacze, cieszy się, co zdarzyło się w przedszkolu,

·         rozumie treść prostych i krótkich poleceń,

·         rozumie podstawowe pojęcia dotyczące sytuacji w grupie, w domu,               w przedszkolu,

·         pyta o nieznane słowa, chce je zrozumieć,

·         potrafi różnicować kształty liter drukowanych, cyfr, podstawowych figur geometrycznych,

·         rozróżnia barwy i odcienie barwne,

·         zna nazwy kolorów i poprawnie stosuje je w odniesieniu do barw podstawowych,

·         potrafi budować proste budowle według wzoru,

·         potrafi odwzorować kwadrat z narysowaną przekątną,

·         spostrzega od 6 do około 8 różnic między podobnymi obrazkami,

·         spostrzega podstawowe części człowieka,

·         rozumie czytany tekst,

·         w wyuczonym wierszu odtwarza rymy,

·         zna i różnicuje pory roku,

·         potrafi porównywać pod kątem różnic,

·         potrafi porównywać pod kątem podobieństw,

·         potrafi klasyfikować ze względu na dwa, trzy kryteria,

·         definiuje rzeczy, biorąc pod uwagę ich funkcje,

·         myśli często w sposób skojarzeniowy

 

Rozwój fizyczny i motoryczny

 

·         Wspina się na drabinki,

·         bawiąc się w chowanego, wchodzi pod meble,

·         huśta się na huśtawce (większość pięciolatków, może nauczyć się samodzielnego rozhuśtania się),

·         zwinnie biega,

·         skacze na dwóch nogach przed siebie,

·         skacze na jednej nodze w miejscu,

·         skacze przez około 15 sekund z zamkniętymi oczami, nieruchomo na obu nogach, raczej nie chwiejąc się,

·         może utrzymywać równowagę za pomocą rąk,

·         przechodzi, nie wypadając z trasy, po wąskiej dróżce o szerokości około 25 cm,

·         robi trzy przysiady samodzielnie,

·         kopie piłkę, chwyta piłkę i rzuca nią,

·         dość szybko, bez trzymania się poręczy, wchodzi i schodzi ze schodów naprzemiennie,

·         samodzielnie rozbiera się dość płynnie,

·         zakłada kurtkę, czapkę, szalik, buty,

·         samodzielnie je łyżką, widelcem, raczej nie posługuje się nożem,

·         pije z kubka,

·         sprząta ze stołu,

·         potrafi umyć i wytrzeć ręce, buzię,

·         dość sprawnie łączy klocki typu lego i buduje z nich proste obiekty,

·         wylepia z plasteliny narysowane kontury, robi kulki, wałeczki,

·         lepi z plasteliny proste kształty przestrzenne – figury (owoce, warzywa, ludziki),

·         nawleka korale na żyłkę,

·         przykleja naklejki (jeszcze nierówno i często nie we wskazanym miejscu),

·         przecina nożyczkami papier, tnie po prostej,

·         drze papier na małe kawałki i wykleja nim kontury,

·         prawidłowo trzyma ołówek, podczas rysowania opiera przedramię o stół, a drugą ręką przytrzymuje kartkę,

·         rysuje linie pionowe, poziome i ukośne,

·         odwzorowuje koło, krzyżyk, kwadrat, trójkąt, trapez,

·         koloruje obrazki,

·         wypełnia kolorem kontury, ale wychodzi poza kontur,

·         rysuje rysunek zgodny z podanym tematem,

·         maluje kredkami, farbami, używając pędzla, patyka i innych przyborów

 

Rozwój społeczny i emocjonalny

 

·         bawi się zgodnie z innymi,

·         rzadziej obraża się, złości, płacze,

·         rzadziej odchodzi od grupy,

·         potrafi ocenić przyczyny reakcji emocjonalnych oraz przewidzieć zachowania związane z wyrażanymi emocjami,

·         bawi się w grupie, jest przez inne dzieci zapraszany do wspólnej zabawy,

·         zaczyna przejmować się uczuciami innych rówieśników – pocieszać, pomagać, okazywać współczucie.