PAŹDZIERNIK  2024r.

Jak mądrze chwalić dziecko?

Tak, żeby dać mu sygnał, że nas obchodzi.

Trzeba chwalić dzieci. To je wzmacnia i buduje ich wysoką samoocenę, a co za tym idzie – pewność siebie, która z kolei jest drogą do samorealizacji.

Zasady prawidłowej pochwały:

1. Musi być wartościowa i motywować malca. Powtarzana często wpływa na dziecko korzystnie, pobudza do działania, jest budująca.

2. Jest konkretna. Dziecko musi wiedzieć za co je chwalimy i co doceniamy. Dlatego najlepiej, gdyby pochwała dotyczyła jego zachowania. Przykład? Zamiast powiedzieć: Super powiedzmy: Fantastyczny obrazek. Doskonale dobrałeś kolory i nie wyjechałeś za linie. Brawo.

3. Chwal malca od razu po wykonaniu zadania. Dziecko potrzebuje informacji zwrotnej.

 

4. Nie kłam. Jeżeli uważasz, że dziecko mogłoby lepiej namalować domek, pomiń ten element. Powiedz, że najbardziej podoba cię się krowa na łące lub niebo. Wybierz te elementy, które rzeczywiście cię zachwyciły.

5. W nawiązaniu do poprzedniego punktu – pochwałą musi być w całości pozytywna. Dlatego nie mów: Piękne niebo, jednak nad domkiem mógłbyś jeszcze popracować. Zamiast tego pochwal tylko niebo.

6. Nie próbuj pod przykrywką pochwały przemycać krytyki. Unikaj więc sformułowania: No proszę, jednak potrafisz malować nie wychodząc za linie.

7. Postaraj się konstruować pochwałę w taki sposób, by składała się z trzech części: opisu sytuacji (namalowałeś obrazek), opisu uczuć (bardzo mi się podoba niebo) i podsumowania (jestem z ciebie dumna i ty również powinieneś być z siebie dumny).

8. Skup się na dziecku. Nawet jeżeli przychodzi pokazać ci obrazek, a właśnie jesteś w trakcie gotowania obiadu – przestań.

 

9. Niech pochwała będzie proporcjonalna do wieku i umiejętności malca.

10. Pamiętaj, by doceniać nie tylko efekt końcowy, ale również pracę, jaką dziecko włożyło w jego osiągnięcie.
11. Doceń siebie. Jeśli umiesz przyjmować pochwały i dobrze czujesz się sama ze sobą, z pewnością będziesz potrafiła umiejętniej pochwalić wysiłki swojego malca.

 

Dobra pochwała to pochwała opisowa i składa się z trzech części:

• Dorosły z uznaniem, ale nie do przesady, opisuje to, co widzi.
• Następnie opisuje to, co w związku z tym czuje.
• Na koniec podsumowuje to jednym zdaniem.

Możemy zaobserwować pozytywne skutki mówienia konstruktywnych pochwał. Zaliczamy do nich:

• Zwiększającą się samoocenę.
• Zwiększającą się motywację do osiągnięć.
• Zwiększającą się świadomość własnej skuteczności.
•  Poprawiającą się relację między dorosłym a dzieckiem.
• Umacniającą się więź między dorosłym a dzieckiem.

Starajmy się unikać:

Nareszcie nauczyłeś się jeździć na rowerze!

Zjadłeś ładnie obiad, ale Twoja siostra była od ciebie lepsza.

Dobrze, że dostałeś dobrą ocenę, ale stać cię na więcej.

Miło, że dostałaś tą rolę w przedstawieniu, ale Kasia gra główną bohaterkę.

Myślałam, że już nigdy się nie nauczysz tabliczki mnożenia.

W końcu zaliczyłaś ten egzamin.

 

Badania pokazują jednoznacznie, że moc konstruktywnej pochwały jest jeszcze szersza - zachęca dziecko do powtarzania zachowań, które zostały docenione.

Warto mądrze korzystać z pełnego mocy narzędzia jakim jest mądra pochwała. To da naszym dzieciom poczucie, że mogą sięgać po więcej, jeśli tylko będą miały na to ochotę.

 

 

WRZESIEŃ 2024r.

 

Model umiejętności 5 –latka

 

Aby osiągnąć cele wychowania przedszkolnego, należy wspomagać rozwój, wychowywać i kształcić dzieci w następujących obszarach:

 

1. Kształtowanie umiejętności społecznych dzieci: porozumiewanie się z dorosłymi i dziećmi, zgodne funkcjonowanie w zabawie i w sytuacjach zadaniowych.

1) obdarza uwagą dzieci i dorosłych, aby rozumieć to, co mówią i czego oczekują; grzecznie zwraca się do innych w domu, w przedszkolu;
 

2) przestrzega reguł obowiązujących w społeczności dziecięcej (stara się współdziałać w zabawach i w sytuacjach zadaniowych);
 

3) w miarę samodzielnie radzi sobie w sytuacjach życiowych i próbuje przewidywać skutki swoich zachowań;
 

4) wie, że nie należy chwalić się bogactwem i nie należy dokuczać dzieciom, które wychowują się w trudniejszych warunkach;
 

5) umie się przedstawić: podaje swoje imię, nazwisko i adres zamieszkania;

 

2. Kształtowanie czynności samoobsługowych, nawyków higienicznych i kulturalnych.

Wdrażanie dzieci do utrzymywaniu ładu i porządku.

1) umie poprawnie umyć ręce i buzię i wytrzeć oraz umyć zęby;
 

2) właściwie zachowuje się przy stole podczas posiłków, nakrywa do stołu;
 

3) samodzielnie korzysta z toalety;
 

4) samodzielnie ubiera się i rozbiera, dba o osobiste rzeczy;
 

5) utrzymuje porządek w swoim otoczeniu.

 

3. Wspomaganie rozwoju mowy dzieci.

1) zwraca się bezpośrednio do rozmówcy, stara się mówić poprawnie pod względem artykulacyjnym, gramatycznym;

 

2) uważnie słucha, pyta o niezrozumiałe fakty i formułuje wypowiedzi;
 

3) w zrozumiały sposób mówi o swoich potrzebach i decyzjach.

 

4. Wspieranie dzieci w rozwijaniu czynności intelektualnych, które stosują w poznawaniu i rozumieniu siebie i swojego otoczenia.

1) przewiduje, w miarę swoich możliwości, jakie będą skutki czynności manipulacyjnych na przedmiotach:

 

2) grupuje obiekty w sensowny sposób (klasyfikuje) i próbuje formułować uogólnienia typu: to do tego pasuje, te obiekty są podobne, a te są inne;

 

3) stara się łączyć przyczynę ze skutkiem i próbuje przewidywać, co się może zdarzyć.

 

5. Wychowanie zdrowotne i kształtowanie sprawności fizycznej dzieci.

1) dba o swoje zdrowie; zaczyna orientować się w zasadach zdrowego żywienia;
 

2) dostrzega związek pomiędzy chorobą a leczeniem, poddaje się leczeniu, np. wie, że przyjmowanie lekarstw i zastrzyki są konieczne;
 

3) jest sprawne fizycznie lub jest sprawne w miarę swoich możliwości;
 

4) uczestniczy w zajęciach ruchowych, w zabawach i grach w ogrodzie przedszkolnym, w parku, na boisku, w sali gimnastycznej.

 

6. Wdrażanie dzieci do dbałości o bezpieczeństwo własne oraz innych.

1) wie, jak trzeba zachować się w sytuacji zagrożenia i gdzie można otrzymać pomoc, umie o nią poprosić;
 

2) orientuje się w bezpiecznym poruszaniu się po drogach i korzystaniu ze środków transportu;
 

3) zna zagrożenia płynące ze świata ludzi, roślin oraz zwierząt i unika ich;
 

4) wie, że nie może samodzielnie zażywać lekarstw;
 

5) próbuje samodzielnie i bezpiecznie organizować sobie czas wolny w przedszkolu i w domu; ma rozeznanie, gdzie można się bezpiecznie bawić, a gdzie nie.

 

7. Wychowanie przez sztukę – dziecko widzem i aktorem.

1) wie, jak należy się zachować na uroczystościach, np. na koncercie, festynie, przedstawieniu, w teatrze, w kinie;
2) odgrywa role w zabawach parateatralnych, posługując się mową, mimiką, gestem i ruchem; umie posługiwać się rekwizytami (np. maską).

 

8. Wychowanie przez sztukę – muzyka i śpiew, pląsy i taniec.

1) śpiewa piosenki z dziecięcego repertuaru oraz łatwe piosenki ludowe; chętnie uczestniczy w zbiorowym śpiewie, w tańcach i muzykowaniu;
 

2) dostrzega zmiany dynamiki, tempa i wysokości dźwięku utworu muzycznego, wyraża je, pląsając lub tańcząc;
 

3) tworzy muzykę, korzystając z instrumentów perkusyjnych (oraz innych
przedmiotów), a także improwizuje ją ruchem;
 

4) w skupieniu słucha muzyki, w tym także muzyki poważnej.

 

9. Wychowanie przez sztukę – różne formy plastyczne.

1) przejawia, w miarę swoich możliwości, zainteresowanie wybranymi zabytkami, tradycjami i obrzędami ludowymi ze swojego regionu

2) umie wypowiadać się w różnych technikach plastycznych i przy użyciu
elementarnych środków wyrazu (takich jak kształt i barwa) w postaci prostych kompozycji i form konstrukcyjnych;
 

3) wykazuje zainteresowanie malarstwem, rzeźbą.

 

10.Wspomaganie rozwoju umysłowego dzieci poprzez zabawy konstrukcyjne, budzenie zainteresowań technicznych.

1) wznosi konstrukcje z klocków i tworzy kompozycje z różnorodnych materiałów;

2) interesuje się urządzeniami technicznymi (np. używanymi w gospodarstwie domowym), próbuje rozumieć, jak one działają, i zachowuje ostrożność przy korzystaniu z nich.

 

11. Pomaganie dzieciom w rozumieniu istoty zjawisk atmosferycznych i w unikaniu zagrożeń.

1) rozpoznaje i nazywa zjawiska atmosferyczne charakterystyczne dla poszczególnych pór roku; podejmuje rozsądne decyzje i nie nara?a się na niebezpieczeństwo wynikające z pogody;
 

2) wie, o czym mówi osoba zapowiadająca pogodę w radiu i w telewizji, np. że będzie padał deszcz, śnieg, wiał wiatr; stosuje się do podawanych informacji w miarę swoich możliwości.

 

12.Wychowanie dla poszanowania roślin i zwierząt.

1) wymienia rośliny i zwierzęta żyjące w różnych środowiskach przyrodniczych, np. na polu, na łące, w lesie;
 

2) wie, jakie warunki są potrzebne do rozwoju zwierząt i wzrostu roślin;
 

3) potrafi wymienić zmiany zachodzące w życiu roślin i zwierząt w kolejnych porach roku;

 

13.Wspomaganie rozwoju intelektualnego dzieci wraz z edukacją matematyczną.

1) liczy obiekty i rozróżnia błędne liczenie od poprawnego;
 

2) wyznacza wynik dodawania i odejmowania, pomagając sobie liczeniem na palcach
lub na innych zbiorach zastępczych;
 

3) ustala równoliczność dwóch zbiorów, a także posługuje się liczebnikami
porządkowymi;
 

4) rozróżnia stronę lewą i prawą;
 

5) wie, na czym polega pomiar długości, i zna proste sposoby mierzenia: krokami, stopa za stopą;

 

6) zna stałe następstwo dni i nocy, pór roku, dni tygodnia, miesięcy w roku.

 

14.Kształtowanie gotowości do nauki czytania i pisania.

1) potrafi określić kierunki oraz miejsca na kartce papieru, rozumie polecenia typu: narysuj kółko w lewym górnym rogu kartki, narysuj szlaczek, zaczynając od lewej strony kartki;
 

2) potrafi uważnie patrzeć;
 

3) interesuje się czytaniem i pisaniem;

 

4) słucha np. opowiadań, baśni i rozmawia o nich; interesuje się książkami;
 

5) układa krótkie zdania, dzieli zdania na wyrazy, dzieli wyrazy na sylaby; wyodrębnia głoski w słowach o prostej budowie fonetycznej;
 

15.Wychowanie rodzinne, obywatelskie i patriotyczne.

1) wymienia imiona i nazwiska osób bliskich;
 

2) zna nazwę miejscowości, w której mieszka, zna ważniejsze instytucje;
 

3) wie, jakiej jest narodowości, że mieszka w Polsce, a stolicą Polski jest Warszawa;
 

4) nazywa godło i flagę państwową, zna polski hymn i wie, że Polska należy do Unii Europejskiej;
 

5) wie, że wszyscy ludzie mają równe prawa.